Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος καλεί στην Ελλάδα τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Λωζάνης Γεώργιο Παγιάρ με αποστολή τη σύσταση Οργανισμού για την ίδρυση και λειτουργία Ανώτατης Εμπορικής Σχολής, κατά το πρότυπο της αντίστοιχης Σχολής του Πανεπιστημίου της Λωζάνης. Το 1920 με βάση την πρόταση Παγιάρ ιδρύεται η "Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών Επιστημών", η οποία υπάγεται στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Το 1930 παραχωρείται από το Κράτος έκταση στην οδό Πατησίων 76 που δίδεται ως αντάλλαγμα για τη μη παραχώρηση του κτηρίου στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, όπου τελικά στεγάζεται το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Το 1926 η Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών Σπουδών μετονομάζεται σε Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών και μέχρι και σήμεραεξακολουθεί να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που παρακολουθεί τις σύγχρονες εξελίξεις και προσαρμόζεται με επιτυχία στις εκάστοτε ανάγκες, δικαιώνοντας την μέχρι τώρα ιστορική πορεία του.
Η σχεδόν μόνιμη παρουσία του τριτοκοσμικού παζαριού στην Πατησίων(2002 έως και σήμερα) μπροστά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) προκαλεί πολλά ερωτηματικά. Δεν υπάρχει Σάββατο ή Κυριακή για αυτούς τους ανθρώπους. Ποτέ δεν απεργούν. Ποτέ δεν λείπουν. Χειμώνας καλοκαίρι. Μπορεί η είσοδος των καθηγητών, των φοιτητών και του διοικητικού προσωπικού να απαγορεύεται η καγκελόπορτα πόρτα είναι πάντα ανοικτή για τους λαθραίους πωλητές. Κάποιος έχει το κλειδί και πίσω από την πρασιά κρύβονται τα εμπορεύματα σε μαύρες τεράστιες σακούλες και τα καφάσια για τους πτυσσόμενους πάγκους. Κάπου, κάπου το κράτος κάνει αισθητή την παρουσία του. Σαν πυροτέχνημα εμφανίζεται η Αστυνομία (επιχείρηση σκούπα) και για λίγες ώρες οι αλλοδαποί εξαφανίζονται. Βλέπουμε στα κανάλια μας την ΄΄ επιτυχία ΄΄ της Ελληνικής Αστυνομίας που ποτέ δεν βρίσκει τις αποθήκες και τους Έλληνες που κρύβονται πίσω από αυτούς. Μόλις περάσει η μπόρα ξαναεμφανίζονται με την απλωμένη πραμάτεια τους. Από την πόρτα τους βγάζουν εκείνοι μπαίνουν από το παράθυρο; Άγνωστο.
Το παζάρι αναπροσδιορίζεται από την αισθητική του χώρου(πεζοδρόμιο), το ωράριο ( όλο το 24ωρο). το επίπεδο των τιμών (χαμηλών) και την ποιότητα των προϊόντων(μαϊμού). Κάθε ημέρα τους βλέπω. Εκεί στην Πατησίων 76.Είναι αλλοδαποί και είναι πολύ εργατικοί. Τελευταία προστέθηκε και ένας γεροντάκος. Έλληνας .Πολλές κυβερνήσεις πέρασαν, πολλές τακτικές ακολουθήθηκαν από τις εκάστοτε διευθύνσεις της Αστυνομίας ή του Δήμου και όμως οι αλλοδαποί συνέχισαν να λειτουργήσουν σε αυτό το δημόσιο χώρο. Χωρίς λειτουργικά έξοδα καταστήματος, χωρίς νοίκι και χωρίς φόρους. Οι αλλοδαποί αλλάξανε και αυτοί. Πριν δύο χρόνια υπερίσχυε η Αφρική τώρα κυριαρχεί η Ασία. Προφανώς αλλάξανε και οι συναλλαγές. Το σίγουρο είναι ότι όλοι αυτοί προμηθεύονται από κάποιους Έλληνες που διαθέτουν κάποιες μεγάλες αποθήκες με μαϊμού προϊόντα. Οι αλλοδαποί δεν ακολουθούν τους κανόνες και τα ωράρια των καταστημάτων. ¨Όσο και ευτελείς να είναι οι τιμές αποτελούν μόνιμη εναλλακτική λύση για τους αγοραστές. Αθέμιτος ανταγωνισμός για τους έμπορους της περιοχής που έκλεισαν τα καταστήματα τους. Η εργατικότητα τους δεν έχει σχέση με την θρησκεία τους. Η βιοπάλη και μόνο παίρνει σάρκα και οστά. Είναι όνομα και πράγμα. Άλλωστε οι περισσότεροι τους είναι μουσουλμάνοι, ινδουιστές ή βουδιστές. Χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί παίζουν στο μικρό τους δακτυλάκι τις τιμές και τα παζάρια. Ο κόσμος τους έχει μάθει και ενδίδει στο παιχνίδι των τιμών και της φθήνιας. Οι αγοραστές ξέρουν ότι στην ουσία γελασμένοι θα είναι αλλά το δέλεαρ του φθηνού τους τραβάει σαν μαγνήτης. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε ή φεύγουν μα ...το παζάρι μένει!
