συνειδητοποιούσε ότι ήταν ελάχιστα τα νέα πρόσωπα. Ακόμα και νέα κόμματα συζητούσαν με πρόσωπα που είτε είχαν περάσει πρώτα από αλλού ή το προσπάθησαν και δεν τους έκατσε. Οι ίδιοι και οι ίδιοι γυρνούν γύρω-γύρω σαν τους δευτεροκλασάτους ποδοσφαιριστές και προπονητές που γυρνούν από τη μια στην άλλη επαρχιακή ομάδα. Μπορούν να παίξουν μπάλα αξιώσεων τα περιφερόμενα σαπάκια; Όχι. Τα ίδια και χειρότερα πρέπει να προσδοκά όποιος προσπαθεί να κτίσει κόμμα με περιφερόμενους από κόμμα σε κόμμα πολιτευτές.
Νέα πρόσωπα όμως δεν υπάρχουν και αυτό έχει να κάνει με το ότι εδώ και χρόνια με την πολιτική ασχολούνταν ελάχιστοι από τους μετέχοντες στην πραγματική οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής. Το κενό είχε καλυφθεί με «επαγγελματίες», που τώρα σπεύδουν να μεταγραφούν στην καλύτερη ομάδα, και με διάφορα άλλα ψώνια που δηλώνουν διατεθειμένα να μας σώσουν, ενώ θα πρέπει μάλλον να φροντίσουν ιατρικώς τον εαυτό τους. Οι επαγγελματίες πολιτικοί είτε έχουν λυμένο το βιοποριστικό τους ζήτημα, πλούσιοι γόνοι και πολιτικά τέκνα, είτε είναι δημόσιοι υπάλληλοι που θέλουν να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Υπάρχει, τέλος, και μια μικρή μειοψηφία που μέσα από την πολιτική κάνει δουλειές και ζει από αυτό.
Τα χρόνια της ευημερίας η ενασχόληση με την πολιτική δεν ήταν της μόδας. Αντίθετα, όποιος άνοιγε ακόμα και πολιτική συζήτηση σε νεανική παρέα δεχόταν το χλευασμό από τους «ψαγμένους» φίλους του. Κάπως έτσι διαμορφώθηκε ο σημερινός απολίτικος χυλός που νομίζει ότι θα βρει λύση στα προβλήματά του ακολουθώντας ακραίους μοναχικούς δρόμους. Κάπως έτσι παρουσιάζονται ως χρυσές πολιτικές εφεδρείες ναζιστές, γραφικοί, περιθωριακοί κάθε είδους και διάφορα άλλα πολιτικά απολιθώματα αποτυχημένων ιδεολογιών του περασμένου αιώνα. Όταν δεν αντιλαμβάνεσαι πώς κινείται συνολικά ο κόσμος της πολιτικής, όταν είσαι αναλφάβητος οικονομικά, όταν νομίζεις ότι η Ελλάδα είναι ο ομφαλός της γης οδηγείσαι σε λαθεμένες επιλογές που οδηγούν σε χειρότερα αποτελέσματα από αυτά που θέλει να ξορκίσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα χρόνια της κρίσης έχει αναδειχτεί στην πολιτική το πλέον γραφικό πολιτικό προσωπικό. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόμματα αδυνατούν, ακόμα και με λίστες, να βγάλουν μπροστά δυο καινούργια πρόσωπα που να μπορούν να συνομιλήσουν κανονικά ως άνθρωποι. Δεν είναι τυχαίο ότι παντού κυριαρχούν διάφοροι ντενεκέδες οι οποίοι χτυπούν ο ένας πάνω στον άλλο μόνο για να κάνουν θόρυβο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτούς που πριν από μερικά χρόνια τους θεωρούσαμε γραφικούς και τους στέλναμε πίτσες τους θεωρούμε τώρα σοβαρούς. Δεν σοβάρεψαν αυτοί, απλώς, τους ξεπέρασαν οι άλλοι σε γελοιότητα.
Με πολιτικό προσωπικό που συναγωνίζεται σε επίπεδο γελοιότητας είναι προφανές ότι δεν υπάρχει μέλλον. Τα κόμματα δείχνουν ότι δεν είναι διατεθειμένα να τολμήσουν και να αναδείξουν, έστω και τώρα, με εργαλείο τη λίστα, νέα πρόσωπα. Το χειρότερο, προτίμησαν μεταγραφές από τα υπόγεια του παλιού, για να μην θίξουν επετηρίδες και χαλάσουν ισορροπίες. Το νέο όμως που προκύπτει μέσα από αυτές τις διαδικασίες είναι ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό. Οι συνθήκες απαιτούν ανθρώπους που να έχουν σχέση με το πραγματικό οικονομικό, κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο κινείται η χώρα. Να έχουν, δηλαδή, σχέση με την πραγματική οικονομία, να γνωρίζουν τα δεδομένα και να μπορούν να συνεργάζονται. Αν αυτό δεν κατακτηθεί στις επόμενες εκλογές, οι σημερινοί γραφικοί των κομμάτων θα αποτελούν όαση σοβαρότητας.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
