χρονική συγκυρία  που με αφορμή την Συμφωνία των Πρεσπών έχει ξεπηδήσει από τα σπλάχνα της πόλης «ως πρωτοπορία» μια ακροδεξιά έως φιλοχρυσαυγήτικη συλλογικότητα,  που όταν κινητοποιείται λόγω και του γενικότερου πολιτικού κλίματος «ακούγεται» σε πανελλήνια κλίμακα.

Σάββατο απόγευμα στο Εργατικό κέντρο Πτολεμαΐδας δυο ομιλητές, ο καθένας γνωστός, με επαγγελματικό η επιστημονικό κύρος στο χώρου του, ο πανεπιστημιακός Γιώργος Τσιάκαλος, από το ΠΤΔΕ του ΑΠΘ και ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος, πολιτικής αγωγής στη Δίκη της Χρυσής Αυγής,  προσκεκλημένοι αμφότεροι της «Αντιφασιστικής πρωτοβουλίας Πτολεμαΐδας» που διοργάνωσε και την εκδήλωση.

Στο βήμα ως εκπρόσωπος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας εμφανίσθηκε ο πρώην υποψήφιος βουλευτής  του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα μέλος του ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ  Αλέξης Λιοσάτος, ο οποίος πρόσφατα κατάγγειλε στα ΜΜΕ ότι  μετά από δημόσια παρέμβαση του για το θέμα του γκράφιτι που έφτιαξαν οι εθνικιστές της Πτολεμαΐδας στην είσοδο της πόλης, άγνωστοι βανδάλισαν και προξένησαν δολιοφθορά στην είσοδο του επαγγελματικού του χώρου στην Πτολεμαΐδα. Η παρέμβαση του περιορίσθηκε σε περιγραφικού τύπου γεγονότα με περισσότερο προσωπικά και εντυπωσιοθηριακά χαρακτηριστικά. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν η αναπαραγωγή και αποστολή από τον ίδιο στα τοπικά ΜΜΕ, δεκάδων ανακοινώσεων από απίθανους συλλόγους και σωματεία ανά την Ελλάδα, οι οποίες εκτός του ότι καταδίκαζαν τον βανδαλισμό του θυροτηλεφώνου του από αγνώστους ως ένδειξη προσωπικού εκφοβισμού πρόσδιδαν και τις ανάλογες ηρωικές αγωνιστικές πινελιές στο πρόσωπο του ανδρός.

Οι δύο προσκεκλημένοι μίλησαν σχεδόν μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά γύρω για την Χρυσή Αυγή, για την δίκη, για τους μάρτυρες, για τους δικηγόρους, για τις συνθήκες που διεξάγεται το δικαστήριο, για την πληθωρική υπεράσπιση που απολαμβάνουν οι κατηγορούμενοι χρυσαυγίτες από τους νομικούς τους συμπαραστάτες σε σχέση με τους υπόλοιπους που παρίστανται ως πολιτική αγωγή. Ειπώθηκαν πολλά ιστορικά στοιχεία για τους ναζί και την σχέση τους με τους σημερινούς χρυσαυγίτες και την εμπλοκή τους σε εξαφανίσεις και σε βασανισμούς προσφύγων στον Έβρο.

Προξένησε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι στο θέμα της εκδήλωσης «άνοδος του Εθνικισμού» δεν ειπώθηκε λέξη για το τι συμβαίνει στην Πτολεμαΐδα.

Ερωτήματα που δεν συζητήθηκαν

Πως ξαφνικά με αφορμή το Μακεδονικό και την συμφωνία των Πρεσπών, το σύνολο των προσφυγικών πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής με τα λάβαρα του βρέθηκε στην πλατεία της Πτολεμαΐδας διαδηλώνοντας ότι «η Μακεδονία είναι μια και είναι μόνο Ελληνική».

Δεν έγινε συζήτηση από καμία πλευρά πως με αφορμή το μακεδονικό, η πρωτοπορία της προσφυγικής ελίτ των συλλόγων που πρωταγωνιστούν κάθε φορά με τα λάβαρα τους στις εκδηλώσεις για την  γενοκτονία των πληθυσμών της ανατολής, εμφανίζονται να εγκαταλείπουν στιγμιαίως την ταυτότητα του πρόσφυγα και να υιοθετούν αυτή του Μακεδόνα, κατοίκου «της μια και μοναδικής Μακεδονίας» όπως ισχυρίζονται  που κινδυνεύει από τους «προδότες» που υπέγραψαν την συμφωνία.

 Δεν ακούστηκε κουβέντα για το πώς από το μακεδονικό και τα συλλαλητήρια της Πτολεμαΐδας ξεπήδησε η ακροδεξιά και φιλοχρυσαυγήτικη ολιγάριθμη ομάδα της πόλης που οργάνωσε συγκέντρωση δήθεν για τον Παύλο Μελά, αλλά στην ουσία για την συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία δήλωσαν παρόντες, το σύνολο των βουλευτών πολιτευτών  και στελεχών της ΝΔ στους δήμους και την αυτοδιοίκηση γενικότερα.

Δεν ακούστηκε κουβέντα για το πώς οι  συγκεκριμένοι ακροδεξιοί και φιλοχρυσαυγίτες  έχουν καταφέρει να γίνονται θέμα με θετικό πρόσημο γι'αυτούς στα κεντρικά ΜΜΕ της χώρας. 

Δεν ακούστηκε κουβέντα για το φαινόμενο του καιρού μας, το πώς οι Χρυσαυγίτες έβγαλαν από τα μανίκια τους μαιάνδρους και φόρεσαν την κάπα του Παύλου Μελά ενώ κρατούν στα χέρια του για ξεκάρφωμα την σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας.

Δεν ακούστηκε κουβέντα για το φαινόμενο των τελευταίων ετών ειδικά μετά την σύλληψη των ηγετικών στελεχών της; ΧΑ να ξεφυτρώνουν ανά την Ελλάδα δήθεν πατριωτικές ομάδες με δράση και πρωτοβουλίες τόσο στην κοινωνία όσο και στα κοινωνικά δίκτυα

Ακόμη πιο αρνητική εντύπωση προκάλεσε η προσέγγιση ενός εκ των εισηγητών  του Κώστα Παπαδάκη, ο οποίος εστίασε περισσότερο την προσοχή του στην καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, το ανέφερε αρκετές ως κομβικό σημείο για την εξέλιξη της υπόθεσης και λιγότερο στο γεγονός της καταδίκης του Ρουπακιά -το ανέφερε μόνο μια φορά στην ομιλία του -που όπως κατέθεσαν δεκάδες μάρτυρες αλλά παραδέχθηκε και ο ίδιος  δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα.+

 Το γεγονός ότι ο δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος, είναι  σπίτι του με την οικογένεια του και τους φίλους του, οφείλεται στο ότι κάποιοι  στο πολιτικό σκηνικό αλλά και  ο συγκεκριμένος εισηγητής με τον πολιτικό του φορέα, είχαν την ιδέα με αφορμή την δολοφονία του Φύσσα, όχι μόνο να τιμωρήσουν τον δολοφόνο αλλά πρωτίστως να καταδικάσουν την ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση ελπίζοντας μετά από αυτό στην διάλυση της.

Μόνο αντιφασίστας;

Τι σοϊ αντιφασίστας είναι κάποιος όταν υποτάσσει την απόδοση της δικαιοσύνης με την παραδειγματική τιμωρία του Χρυσαυγίτη δολοφόνου του Φύσσα στην υπηρέτηση ενός μεγαλεπήβολου πολιτικού σχεδίου που ξεφεύγει από τα στενά όρια τις ποινικής δικονομίας και στοχεύει στην διάλυση της ΧΑ μέσω μιας δικαστικής απόφασης; 

Τι σοϊ αντιφασίστας είναι κάποιος όταν με τους πολιτικούς μικρο και μακροπρόθεσμους υπολογισμούς του θέτει σε υποδεέστερη προτεραιότητα την άμεση τιμωρία του δράστη του εγκλήματος, ανέχεται και παρακολουθεί ως ψύχραιμος θεατής την μάνα και την οικογένεια που εδώ και τέσσερα χρόνια μπαινοβγαίνει στην δικαστικές αίθουσες, να πηγαίνει στο μνήμα και την προτομή του παιδιού της, ενώ ο δολοφόνος του να κάθεται στο οικογενειακό τραπέζι με συγγενείς και φίλους;

Βέβαια για την παραπάνω εξέλιξη δεν ευθύνονται μόνο οι αντιφασίστες και οι κομματικοί τους φίλοι, αλλά  πολύ περισσότερο ευθύνονται τα μεγάλα κόμματα του κοινοβουλίου από την ΝΔ έως το ΠΑΣΟΚ τότε και τον ΣΥΡΙΖΑ που για δικούς του πολιτικούς υπολογισμούς υιοθέτησαν την ιδέα της καταδίκης της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, τσουβαλιάζοντας στην δολοφονία Φύσσα κάθε άλλη δικογραφία που συνδεόταν με την δράση της, στις επιθέσεις στο ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους ψαράδες κλπ.

Συμπερασματικά,

από το περιεχόμενο της εκδήλωσης, και τις εισηγήσεις των προσκεκλημένων που κατ'επανάληψη έχουν παρουσιάσει το προηγούμενο διάστημα ανά την Ελλάδα, όσο και του διοργανωτή, φάνηκε ότι ο στόχος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας ήταν περισσότερο να προσφέρει στήριξη στον διοργανωτή στην στοχοποίησή του από ακροδεξιούς της πόλης και λιγότερο με την βοήθεια αναλυτικών εργαλείων να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα του κειμένου και που σε τελική ανάλυση σε μεγαλύτερο βαθμό είναι ερωτήματα που απασχολούν μεγάλος μέρος της δημοκρατικής κοινής γνώμης της πόλης η οποία παρακολουθεί προβληματισμένη το συγκεκριμένο  φαινόμενο.