του Πειραιά και του Περάματος, την βία που ασκούσε και ενίοτε τις δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, όπως τον άτυχο Αιγύπτιο μετανάστη Λουκμάν η τον ράπερ Παύλο Φύσσα.
Στην περίοδο που σχετίζεται χρονολογικά από τα μέσα του 2005 και μετά η δραστηριότητα της ΧΑ έβρισκε δυσκολίες και σθεναρή αντίσταση από αντιρατσιστικές κινήσεις από δομές πολιτών που βοηθούσαν στην ένταξη των προσφύγων και μεταναστών, από μικρές ομάδες στο χωρο της ευρύτερης αριστεράς συνδικαλιστικές παρατάξεις όπως το ΠΑΜΕ και κόμματα όπως το ΚΚΕ αλλά πολύ περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ. Σταθερά χωρίς δεύτερες η τρίτες σκέψεις αναμετρούνταν με τα τάγματα και τις συμμορίες της ΧΑ στο πεζοδρόμιο, στις λαϊκές αγορές, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς. Δεν θυμάμαι άλλους εκείνο το δύσκολο καιρό, όχι μόνο να μιλάνε αλλά και πράττουν εναντίον της εγκληματικής οργάνωσης που ήταν στα "ντουζενια" της. Εξάλλου οτ 2012 εγινε κοινοβουλευτικό κομμα με την εισσδό της στην βουλή. Τα λέω αυτά γιατί σήμερα βλέπω πολλούς πέρα από τους παραπάνω κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους να αντιδρούν.
Όμως θέλω να θυμίσω ότι η ΧΑ πριν κατέβει στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, εξσσκήθηκε, έκανε πρόβα στην Δυτική Μακεδονία, λαμβάνοντας μέρος με τις διλοχίες της στις γιορτές μίσους στο Βίτσι. Ντυμένοι με τις μαύρες ημιστρατιωτικές στολές σε παράταξη, έκαναν παρέλαση στην κορυφή του Βιτσιου εκει που γράφτηκε με αδελφικό αίμα η τελευταία πράξη του εμφυλίου πολέμου. Διέσχιζαν σε κανονικό στρατιωτικό σχηματισμό μια απάσταση 500 μετρων απο τις παρυφές του δάσους με τις οξυές εως το μνημείο. Χαιρετούσαν ναζιστικά κερδίζοντας τα παλαμάκια των πιο εκδηλωτικών της συγκέντρωσης, υπό την χλιαρή ανεκτικότητα βουλευτών της τότε ΝΔ. Ήταν όλη την περίοδο της δεκαετίας του 90 και 7 χρόνια μετά που οι βουλευτές της έδιναν το παρών μαζί με τις διλοχιες της ΧΑ στο Βίτσι. Βέβαια στην συνέχεια οι δρόμοι τους χώριζαν όταν οι Χρυσαγίτες ως εισβολείς έμπαιναν σε σλαβομακεδονικά (δίγλωσσα) χωριά της Φλώρινας με το πρόσχημα της κατάθεσης στεφάνων σε προτομές Μακεδονομαχων και τρομοκρατούσαν τους κατοίκους με την διακριτική ανοχή της Αστυνομίας.
Βέβαια εκείνη την δύσκολη 10ετια με το Μακεδονικό σε έξαρση πολλοί έδειχναν "κατανόηση" στο έργο των μελών της ΧΑ, σε χωριά όπου θεωρούσαν οτι οι κατοικοί τους είναι λιγότερο Έλληνες. Τότε ελάχιστοι είχαν σθένος να σηκώσουν κεφάλι και να συγκρουστούν κατά μέτωπο με τους Χρυσαυγιτες. Ένας εξ αυτών ήταν ο μετέπειτα βουλευτής Φλώρινας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Σέλτσας που δεν τους φοβήθηκε μπήκε μπροστά τους και δεν τους άφησε να "μαγαρίσουν" το χωριό του. Τα τελευταία τα αναφέρω ως αυτόπτης μάρτυρας τόσο στο Βίτσι όσο και στο Ξινό νερό Φλώρινας ουκ ολίγες φορές.
Είναι επίσης χρέος να θυμίσω οτι εκείνη την ζοφερή πρώτη περίοδο της "πρακτικής εξάσκησης" της ΧΑ στα χωριά της Φλώρινας στις φωνές διαμαρτυρίας των πολιτών και θεσμικών εκπροσώπων που μετριούνται στα δάκτυλα τους ενός χεριού προστέθηκε η ηχηρή παρέμβαση του βουλευτή τότε του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Λιάνη. Η παρεμβασή του ειχε ως αποτέλεσμα απο το 2000 εως το 2005 να μην επιτρέπει η αστυνομία την παρουσία των μελών της ΧΑ στα χωριά της περιοχής. Αυτό άλλαξε στην συνέχεια, όπου το 2007 με την ισχυρή προστασία της Αστυνομίας εισέρχονται στο Ξινο νερό και τα επόμενα χρόνια με αυτοκινητοπομπές, πυρσούς, μεγάφωνα και συνθήματα τριγυρνούν σε συγκεκριμένα χωριά της Φλώρινας (Μελίτη, Λόφους) και του Αμυνταίου.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η απόφαση του δικαστηρίου, αλλά το δηλητήριο που αμόλυσε όλα αυτά χρόνια η ΧΑ στην Ελληνική κοινωνια για τους ξένους, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, την μηδενική ανεκτικότητα και την οπτική που έφερε στο Ελληνικό δημόσιο βίο με τον δημόσιο λόγο της απο τα έδρανα του Ελληνικού κοινοβουλίου, το βλέπω να είναι διάχυτο και να έχει εκφάνσεις στην ελληνική κοινωνία.
Ακόμη και να καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση θα χρειαστεί ως κοινωνία να εργαστούμε μεθοδικά για εξαφανίσουμε το μελάνι των απόψεων της.
