Τι ρύθμισε την ζωή μας; Τι πραγματικά άλλαξε στην ζωή μας; Μεγάλωσε ο βαθμός ανασφάλειας μας; πως αντιδράμε όταν κάποια απόφαση κυβερνητική  μας αγγίζει άμεσα; Όταν νοιώθουμε την απειλή του θανάτου και έχουμε κομμένα τα φτερά της αισιοδοξίας πως να αντιδράσουμε;

    Ο υποχρεωτικός μας εγκλεισμός σίγουρα έχει επηρεάσει τον ψυχισμό μας και την ποιότητα της ψυχαγωγίας μας. Οι αναμνήσεις θεατρικών παραστάσεων και η χαρά των συναυλιών μας γεμίζουν προσωρινά γλυκαίνοντας τις προσμονές μας για την καινούργια σεζόν. Βλέπουμε τα αγαπημένα πρόσωπα μόνο από οθόνες περιμένοντας με ανυπομονησία να έρθει το καλοκαίρι για να χαλαρώσουν τα μέτρα προστασίας. Στην μονότονη και άχαρη απομόνωση μας ανακαλύψαμε καινούργιες πηγές, βιώσαμε νέες εμπειρίες και αλλάξαμε συνήθειες. Παρακολουθούμε ,με κομμένη την ανάσα, τις περιπέτειες των μαχητών και των διάσημων ,στο μακρινό Άγιο Ντομίνγκο, θαυμάζοντας την ομορφιά της άγριας φύσης. Ούτε στην μία κατηγορία ανήκουμε ούτε στην άλλη και άλλωστε δεν θα μπαίναμε ποτέ στον κόπο να πάμε εκεί. Οι σωματικές και ψυχολογικές μας αντοχές δεν θα επέτρεπαν ούτε την σκέψη και όμως σπαταλάμε ώρες παρακολουθώντας τα εξωτικά μέρη. Μεταμορφωθήκαμε σε κουτσομπόλες ζυγίζοντας τις αντιδράσεις και τους διαλόγους που σερβίρονται σαν αλατοπίπερο για να σπάσουν την μονοτονία της καθημερινότητάς . Παράλληλα οι καλοφαγάδες, διχαζόμαστε μπροστά στις οθόνες αναλύοντας τα υπέρ και τα κατά στα πιάτα αντιγραφής και διαγωνισμού του Μάστερ σεφ. Προσαρμόσαμε τον ύπνο μας στα μεταμεσονύχτια επεισόδια. Φάτε μάτια ψάρια! Γέμισε το μυαλό μας  με ακριβά, ξένα και παράξενα υλικά  τα οποία δεν τα έχουμε δοκιμάσει ποτέ. Η φαντασία μας οργιάζει βλέποντας εικόνας χωρίς όμως να έχουμε την χαρά της γευσιγνωσίας. Πράγματα που ούτε θα πληρώναμε και ούτε θα δοκιμάζαμε ποτέ στην ζωή μας γεμίζουν την φαντασία μας.

     Η τρέλα κυριαρχεί στα μυαλά πολλών συνανθρώπων μας και λίγοι ξεπερνάνε τα όρια. Η τρέλα βασιλεύει σε πολλά επίπεδα στην κοινωνία μας και τελευταία πληθαίνουν τα περιστατικά άγριας εγκληματικότητας. Εισπράττουμε την ανησυχία και την αγωνία απέναντι στην μέτρια δικαστικά μέτρα ενάντια στους παραβάτες αλλά δεν αντιδράμε. Ποιόν να εκθέσουμε όταν οι νόμοι αλλάζουν τόσο συχνά και άδικα; Μεταλλαχτήκαμε σε άβουλα πλάσματα που τρώνε ότι τα ταΐζουν. Σχολιάζουμε περισσότερα τα καμώματα των ΄΄ αγαπητών ΄΄ μας αντί να αναγνωρίσουμε τα σημάδια της φτώχειας που πληθαίνουν γύρω μας. Για τι δεν κοιτάξουμε προσεκτικά τι γίνεται γύρω μας! Δεν βλέπουμε ότι οι διαφημίσεις που σχετίζονται με τα αγχολυτικά και ηρεμιστικά πληθαίνουν αλλά ειρωνευόμαστε τα περιστατικά που βγαίνουν στην δημοσιότητα. Ενώ μετράμε πάνω από 11.000 θανάτους το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το τι θα δούμε το βράδυ στην τι βι !