Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).

Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.

Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/

URL Ιστότοπου: http://ann-lou.blogspot.gr/
Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014 10:31

Koυρδιστό πορτοκάλι

Φωτογραφία Annlou

Της Αννιτας Λουδαρου

Τις παρουσίες στο παρουσιολόγιο. Τις απουσίες στο απουσιολόγιο. Όλα βαλμένα από τα χεράκια σου.

Κατηγορία Editorial
Σάββατο, 08 Μαρτίου 2014 12:20

Ένα ελαφρύ τίποτα

Φωτογραφία η Μάνια Παπαδημητρίου στην ταινία '' θα το μετανιώσεις''

της Αννιτας Λουδαρου

Τι ζητάει μια γυναίκα;

Όρθιες, χωρίς ακριβώς να γνωρίζουν πως. Πατώντας περισσότερο πάνω σ΄ ένα κράμα αυτοπεποίθησης, πόνου, χρόνου,

Κατηγορία Editorial
Τετάρτη, 05 Μαρτίου 2014 08:58

Μάσκες ένα σωρό

Ζωγραφική Vladimir Kush

της Αννιτας Λουδαρου

Άνοιγα την πόρτα ξημερώματα και έπεφτα σε γνωστούς και άγνωστους που κοιμόντουσαν στο πάτωμα. Προχωρούσα με προσοχή να μην πατήσω κανένα πόδι ή χέρι που προεξήχε...

Κατηγορία Editorial
Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου 2014 19:39

Η φάμπρικα

Φωτογραφία Παναγιώτης Παπαθεοδωρόπουλος https://www.facebook.com/panpapath

της Αννιτας Λουδαρου

H ψυχή των παιδιών είναι τόσο αδύναμη, που κάποτε την δένουν για να μην τους φύγει. (Τζειμς Φρειζερ)

Κατηγορία Editorial
Σάββατο, 22 Φεβρουαρίου 2014 23:20

Όλα καλά ;

Ζωγραφική Νίκος Αγγελίδης

Της Αννίτας Λουδαρου

Όχι δεν είναι καθόλου όλα καλά. Γιατί η φτώχεια αρρωσταίνει, τρελλαίνει και καταθλίβει. Τι ξέρεις για τον φτωχό; Τίποτα δεν ξέρεις. Ό, τι βλέπεις στις οθόνες σου ξέρεις.

Κατηγορία Editorial
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου 2014 17:19

Η φωτογράφος

Φωτογραφία Claus Baum http://www.mariotti.ch/en/gallery/1968/arnold-bode/
 της Αννιτας Λουδαρου
Φωτογραφία σπούδαζε. Οι άδειοι χώροι  την τραβούσαν  περισσότερο από κάθε τι άλλο. Έλεγε πως κάθε άδειος χώρος είναι
Κατηγορία Editorial
Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου 2014 12:05

Τα λόγια θα μείνουνε λόγια

Τα λόγια θα μείνουνε λόγια

Της Αννίτας Λουδαρου

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τους χειμώνες αγόραζα ανεμώνες. Έτσι εξακολούθησα και από τότε που αρχίσαμε να μένουμε μαζί. Κάθε χειμωνιάτικη βδομάδα έφερνα στο σπίτι ανεμώνες για το πορτοκαλί βάζο πάνω στο πάσο.

Κατηγορία Editorial
Πέμπτη, 06 Φεβρουαρίου 2014 20:22

Ανθρώπινο

ΤΡΊΤΗ, 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2014 Ανθρώπινο Καθόμασταν η μια απέναντι στην άλλλη και χαζεύαμε την λίμνη του Μαραθώνα. Έβρεχε και οι σταγόνες κυλούσαν στα τζάμια μαγνητίζοντας μας στην θαλπωρή της υγρασίας τους. Μισή ώρα μας πήρε να βγούμε από την πόλη . Η Αλίκη έτρωγε το παγωτό της. Έγλειφε το κουταλάκι , ακολουθώντας ένα ρυθμό που δεν τον είχα καταλάβει, αλλά μου φαινόταν ρυθμικός. Εγώ μιλούσα για την πολυκατοικία, για τον Κυρ Ηλία τον περιπτερά που έχασε τον γιό του ξαφνικά, για την τελευταία ταινία των αδερφών Coen που μου άρεσε πολύ, για την αγωνία της διαθεσιμότητας και για άλλα πολλά. Η Αλίκη κουνούσε που και που τα πόδια της κάτω από την καρέκλα , σημάδι πως ήταν εκεί. Αμίλητη συνέχιζε να τρώει το παγωτό της. Η βροχή πύκνωνε και εγώ θαύμαζα της άγριες μαργαρίτες που Γενάρη μήνα είχαν ανθίσει δίπλα σε δυό βράχια. Συνέχιζα να μιλάω . Η Αλίκη που και που γελούσε. Το είχε για συνήθειο να γελάει όταν μιλούσα μόνη μου. Την συμπαθούσα προς το παρόν. Χρόνια μένουμε στην ίδια πολυκατοικία. Είχε τύχει και εγκατασταθήκαμε σε δύο διαμερίσματα , πάνω κάτω ακριβώς την ίδια εποχή. Ήταν αυτό που μας ένωνε μυστικά. Ήξερα όμως νομίζω, διαίσθηση θα ήταν πως αν κάποια στιγμή αποφάσιζα να βγάλω το φελλό, πλοπ! Θα ορμούσε έξω ένα ποτάμι θυμού . Δαχτυλάκι δεν θα κούναγα για να το σταματήσω. Γειά σου Αλίκη και αι στο διάολο που με μπέρδεψες με τρανζιστοράκι. Έρχεται όμως μια μέρα που σταματάς να είσαι θυμωμένος. Έτσι έρχονται τα πράγματα. Σαν να ξεκληρίζονται οι εχθροί σου . Παύεις να έχεις ανάγκη να τους μισείς. Ορμάς και πέφτεις πάνω τους σαν παλιά περισπωμένη. Μπορεί οι εχθροί σου να έγιναν εχθροί με κάποιους άλλους και εχθροί με εχθροί να εξουδετερώθηκαν. Δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται. Όσο μεγαλώνεις πάντως γίνεσαι όλος μια υπόκλιση μπροστά στον νόμο αυτό. Περνάς από μπροστά τους και σφυρίζεις αδιάφορα τραγουδάκια, σχηματίζεις χορευτικά βήματα και παύεις να κρύβεσαι πίσω από τους θάμνους. Αν σου πει κάποιος κάτι , αν σου επιτεθεί, αν δεν σε καταλάβει και ξεφύγει το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό να του πείς είναι '' ανθρώπινο ''. Όπως όταν κάθεσαι στο παράθυρο και βλέπεις να αναβοσβήνει η απέναντι πολυκατοικία . Και ενώ ξέρεις πως όλους τους έχεις συμπαθήσει και όλους τους έχεις αντιπαθήσει. Αρχίζεις να συμπαθείς , αυτούς που αντιπαθούσες. Περνάς έξω από το σπίτι των εχθρών και δεν επιταχύνεις το βήμα για να μην μολυνθείς από κάτι δικό τους. Η Αλίκη σκουπίζει το στόμα της με τη διπλωμένη στο πιατάκι της χαρτοπετσέτα και τα περλέ της νύχια. Μπορεί να μου πει και κανένα ΄΄πάμε να φύγουμε δεν μας κάνει καλό τόσος ήλιος. '' Έτσι θα μου το πει κι ας βρέχει. Αν δεν μισήσω εκείνη , θα μισήσω την βροχή. Είναι και αυτό το αεράκι που κουνάει τα μαλλιά της και με μπερδεύει . Κουνιούνται τα μαλλιά , τα ρούχα της . Είναι ολοζώντανη ξανά μπροστά μου και όχι ένα αυτοκίνητο που ξαφνικά του έσβησες την μηχανή. Ανθρώπινη και ικανή για τα πάντα. φωτογραφία Aντωνία Λουδάρου

της Αννίτας Λουδαρου

Καθόμασταν η μια απέναντι στην άλλη και χαζεύαμε την λίμνη του Μαραθώνα.

Κατηγορία Editorial
Παρασκευή, 31 Ιανουαρίου 2014 19:32

Οι άνδρες του τρίτου

Οι άνδρες του τρίτου

της Αννίτας Λουδαρου

Οι παντόφλες στοιχισμένες κάτω από το κρεβάτι. Στην ευθεία του κρεβατιού να φαίνονται οι μισές. Δίπλα, αναποδογυρισμένο στο πιατάκι το ποτήρι.

Κατηγορία Editorial
Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2014 12:11

Παστίλιες

Φωτογραφία από την ταινία La ballon rouge

της Αννίτας Λουδαρου

Την Μαρία την γνωρίζω από μικρή. Στον από κάτω δρόμο μένει. Την συναντούσα κάποιες φορές στο περίπτερο της πλατείας, ν΄ αγοράζει με την μαμά της παγωτό.

Κατηγορία Editorial
Σελίδα 9 από 14