Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: αννιτα Λουδαρου

της Αννιτας Λουδαρου

Ήταν δεν ήταν σαράντα κιλά και δεκαεπτά χρονών. Στεκόταν λίγο πιο αριστερά από τις ηλεκτρικές πόρτες του σουπερ μάρκετ. Αμίλητη..

της Αννίτας Λουδάρου

Περιμένοντας πότε θ΄ ακουστεί ένα ''αναρωτιέμαι''.
Μνήμη επωνύμων, μνήμη ανωνύμων, μνήμη αυτών που δεν έχουν όνομα.

 της Αννιτας Λουδάρου

Νυσταγμένος στο τραίνο των 07:00. Διπλώνει την εφημερίδα στην μέση και την ακουμπά στα γόνατα του. Ανοιγοκλείνει δύο τρεις φορές το κινητό. Το βλέμμα του αμήχανο,

της Αννίτας Λουδάρου

Ακούω τον δημόσιο διάλογο και ξεκόβω, στρίβω. Αλλάζω στενό. Ο διάλογος με τους φίλους μου εξακολουθεί να είναι ό,τι πιο ειλικρινές μου έχει συμβεί.

της Αννίτας Λουδαρου

Όταν κρίνεις τους ανθρώπους, κρίνεις τα φαινόμενα γιατί οι άνθρωποι ενσαρκώνουν φαινόμενα. Όπως μιλώντας για την φουρτουνισμένη θάλασσα, δεν αναφέρεσαι στο νερό,