Επαναλαμβάνεται απλώς αυτό που συμβαίνει χρόνια τώρα. Οι κομματικές ηγεσίες κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και τις επιλογές, με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στις εσωκομματικές ισορροπίες. Δεν ενδιαφέρει να εκλεγεί μια καλή δημοτική ή περιφερειακή αρχή. Αυτό περνά σε δεύτερη μοίρα και γίνεται κυρίαρχο το πώς θα πληγεί ο εσωκομματικός αντίπαλος ή πώς θα οικοδομηθεί ένα φιλικό προς την ηγεσία τοπικό μπλοκ υποστηρικτών.
Οι επιλογές υποψηφίων δηλαδή στοχεύουν στο να διαμορφωθεί ένα νέο πεδίο εσωκομματικών ισορροπιών που εξυπηρετεί ή βολεύει την εκάστοτε ηγεσία. Για να το κάνουμε πιο λιανά, οι κομματικές ηγεσίες επιλέγουν πρόσωπα προκειμένου να «καθαρίσουν» ή να «κοντύνουν» ενοχλητικές φωνές σε τοπικό επίπεδο. Στις τοπικές εκλογές συγκροτούνται οι νέοι μηχανισμοί στο εσωκομματικό παιχνίδι, γι΄αυτό και πολλές επιλογές μοιάζουν ακατανόητες. Εξηγούνται και ερμηνεύονται μόνο αν δει κάποιος τους εσωκομματικούς συσχετισμούς που διαμορφώνονται και τα νέα πρόσωπα που αυτές θα αναδείξουν την επόμενη ημέρα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχουν γίνει, διαχρονικά, πολιτικά εγκλήματα και έχουν παραχθεί τερατογενέσεις, που τις έχουν πληρώσει ακριβά καταρχήν οι τοπικές κοινωνίες αλλά τελικά και τα κόμματα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μέσα από τέτοιες επιλογές πλήττεται ανεπανόρθωτα η πολιτική αξιοπιστία. Σε μια περίοδο που η πολιτική και οι πολιτικοί είναι στο στόχαστρο και βάλλονται από παντού, η επιλογή προσώπων, με στόχο το ξεκαθάρισμα άλλων λογαριασμών, δεν λειτουργεί διαλυτικά μόνο για τα κόμματα αλλά τραυματίζει και τη δημοκρατία. Οι νοσταλγοί φασιστικών και ολοκληρωτικών λύσεων βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να κατεδαφίσουν τη δημοκρατία, όταν αντί για πολιτική αξιοπιστία αναδεικνύεται η μετριότητα και ο φιλοτομαρισμός σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επιζητεί αλλαγή στο πολιτικό ήθος, η επανάληψη θλιβερών πρακτικών του παρελθόντος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Δεν μπορεί να γλύφεις εκεί που έφτυνες και δεν μπορεί να υιοθετείς πολύ χειρότερες πρακτικές από αυτές που καταγγέλλεις. Δεν μπορεί να θέλεις να εκφράσεις το καινούργιο με πολιτικούς γυρολόγους, όταν μάλιστα τους έφτυνες τότε που ξεκινούσαν τις αναζητήσεις τους – αν και κουβαλούσαν «καθαρό» όνομα και σημαντική κοινωνική προσφορά -και να τους αγαπάς όταν έχουν γράψει χιλιόμετρα πολιτικής αναξιοπιστίας, και όχι μόνο. Δεν μπορεί να τσιρίζεις στη Βουλή για αντισυνταγματικότητα, επειδή η δανειακή σύμβαση περνά ως νόμος με ένα άρθρο και να εγκρίνεις, εσωκομματικά, «πακέτο» 13 προσώπων, λες και είναι πορτοκάλια στο σακί. Το σημαντικότερο, δεν μπορεί να επιδιώκεις εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα μέσω δημοτικών εκλογών προκειμένου να πραγματοποιήσεις χωρίς συνέπειες τη μεγάλη πολιτική κωλοτούμπα.
Η χώρα και οι πολίτες δεν αντέχουν άλλη πολιτική εξαπάτηση. Όσοι μπροστά στο ενδεχόμενο της εξουσίας μοιάζουν σαν το λαγό που αντικρίζει το λιοντάρι του γνωστού ανεκδότου, ας το πουν καθαρά και πριν τις εκλογές. Είναι εξαιρετικά πιο έντιμο να ομολογήσουν ότι «εντάξει, δεν γίνονται αυτά που λέγαμε, είπαμε και δυο κουβέντες παραπάνω...» παρά να συρθούν μετά τις εκλογές σε επώδυνους συμβιβασμούς. Η οργή των εξαπατημένων θα είναι εκτός ελέγχου και δεν θα στραφεί μόνο εναντίον τους αλλά συνολικά κατά της δημοκρατίας. Τα πολιτικά ζητήματα αυτού του μεγέθους δεν λύνονται με εσωκομματικές διευθετήσεις και συσχετισμούς αλλά με έντιμο και καθαρό τρόπο. Δεν είμαστε στις εποχές που άλλα λέγαμε, άλλα εννοούσαμε και άλλα στο τέλος πράτταμε. Όταν έχουν οικοδομηθεί επιχειρήματα και προσδοκίες πέρα και έξω από κάθε λογική, είναι σωστό να επιχειρηθεί η προσγείωση στον πραγματικό κόσμο. Αρκεί αυτό να γίνει έγκαιρα, πριν από τις εκλογές, και έντιμα απέναντι στους πολίτες. Διαφορετικά, μετά την προσγείωση από την κωλοτούμπα, θα ακουστεί ο γδούπος της πτώσης.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
