......που τους έχουμε φουσκώνει το κεφάλι με τα δικά μας προβλήματα,που τους έχουμε μετατρέψει σε μικρούς γίγαντες και κρατάνε στο κεφαλάκι τους κάθε προβληματικό σπιτικό γιατί φοβούνται μην και πάει ο πατέρας φυλακή γιατί δεν έχει να πληρώσει την εφορία.....τους μεταφέρουμε την ευθύνη χωρίς να την έχουν....
τα παιδιά θέλουν παιχνίδι.....κούνια στο φεγγάρι......
ντροπή στους ξευτιλισμένους μεγάλους που δεν αφήνουμε τα παιδιά να αναπνεύσουν και τα έχουμε βάλει μέρος του προβλήματός μας.......ποτέ δε θυμάμαι τους φτωχούς γονείς μου να με φορτίζουν με τα οικονομικά τους προβλήματα στην ηλικία που έκανα κούνια και έπαιζα με τα άλλα παιδιά.....
και αυτό το μήνυμα εισέπραξα εγώ στην εξέγερση του 2008....τα παιδιά ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τα δικά τους σπίτια...το καθένα...δεν τα αφήσαμε όμως, τους κλείσαμε τα στόματα με τα εμβάσματα...η ντροπή είναι δική μας, των γονιών .....
υ.γ (δε μπορώ να βλέπω άλλο παιδιά χωρίς ζωή,όπως συμβαίνει στη λωρίδα της Γάζας δηλαδή στο σύγχρονο)