επιβάλλουν δια της βίας την δική τους ατζέντα διαλόγου. Αυτή η νέα τάση διαμαρτυρίας έναντι του πολιτικού συστήματος είχε ηθικούς αυτουργούς, πολιτικά κόμματα που την περιέθαλψαν και παράγοντες του δημόσιου βίου που έδωσαν το παράδειγμα.
Τότε η ΝΔ το μεγάλο ο κόμμα της αντιπολίτευσης και στην συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ με τα μικρότερα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς καθώς και η Χρυσή Αυγή αποφάσισαν να το παίξουν θυμωμένοι πολίτες που τους πλημμυρίζει η οργή από την άδικη εφαρμογή του μνημονίου. Τι να πρωτοθυμηθώ εδώ τοπικά, τους δεξιούς, ακροδεξιούς, στην συνέχεια ΑΝΕΛ που έσκιζαν τις μπλούζες τους στην παρουσία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στην Κοζάνη; τους Συριζαίους και άλλους της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που φώναζαν στις παρελάσεις του 2001-12 στην Κοζάνη ότι η χούντα δεν τελείωσε το ’73; την υιοθέτηση κάθε ανόητης βίαιης και κοινωνικά κατακριτέας αντίδρασης στην λογική ότι ο λαός έχει δίκιο που διαμαρτύρεται; Όσοι λοιπόν στο παρελθόν ήταν στο πεζοδρόμιο και υποδαύλιζαν τέτοιες αντιδράσεις στην πορεία έγιναν κυβέρνηση και αναγκάστηκαν να ωριμάσουν γρήγορα και βίαια. Το είδαμε πως έγινε αυτό στα έργα και τις ημέρες των Νεοδημοκρατών, το βλέπουμε να εξελίσσεται σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
Σήμερα λοιπόν οι άνθρωποι που δεν κυβέρνησαν ποτέ τους και που είναι σε κυβερνητικά πόστα στέκονται αμήχανοι μπροστά στο τέρας του λαϊκισμού που κάποιες φορες εκφράζεται ακόμη και βίαια. Διαπιστώνει κανείς ότι δεν θέλουμε να διδαχθούμε από τα λάθη μας. Βλέπω Πασοκους του Βενιζέλου και του Γ. Παπανδρέου να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση παρακολουθώντας τον καλπάζοντας βίαιο τραμπουκισμό ορισμένων αγροτών έναντι των Συριζαίων. Τα ίδιο και οι νεοδημοκράτες του κεντρώου Μητσοτάκη που νομίζουν αφελώς ότι το έργο που παίζεται δεν τους αφορά. Δεν ξεστομίζουν μια κουβέντα πολιτικής καταδίκης τέτοιων γεγονότων. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος διδάχθηκαν από την δική τους περιπέτεια και το τι τράβηξαν ορισμένα μέλη τους που ακόμη και ξυλοφορτώθηκαν στο όνομα της ιερής διαμαρτυρίας. Με την ανοχή τους χαϊδεύουν εκ νέου το τέρας προσπαθώντας να αρπάξουν τους ψήφους της οργής. Θα το βρουν πάλι μπροστά τους ας μην γελιούνται.
Οι αγρότες επιζητούν τον πραγματικό διάλογο με τους τοπικούς εκπροσώπους και τους βουλευτές; Προσχηματικά κάποιοι νομίζω ότι τον επιδιώκουν. Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας των αγροτών του μπλόκου Πολυμύλου που μπήκε στην αίθουσα που βρισκόταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο θέμα που έθεσε με οργίλο ύφος και σε υψηλούς τόνους κτυπώντας τα χέρια στο τραπέζι ήταν το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. ''Πρέπει να ζητήσετε συγνώμη.. γιατί είμαι περήφανος που είμαι χριστιανος και ελληνας...(παλαμάκια των υπολόίπων αγροτών) θελω να πηγαινω στην εκκλησια! (παλαμάκια) εμεις δεν ψηφίσαμε συμφωνα συμβίωσης''. (βιντεο εδώ) Είναι γνωστό ποιοί κύκλοι πρωτοστάτησαν εναντιώθηκαν στην ψήφιση του νομοσχεδίου όχι μόνο εντός του κοινοβουλίου αλά και εντός της συγκυβέρνησης. Και όσοι παρακολουθούν τις λεπτομέρειες στα αρκετά μπλόκα της βόρειας Ελλάδας διαπιστώνουν σε έντονο βαθμό τέτοια φαινόμενα διεύρυνσης της ατζέντας των αγροτικών αιτημάτων.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προσγειώθηκαν ανώμαλα στην πραγματικότητα αφού τώρα μαθαίνουν να λειτουργούν σε περιβάλλον ασφυκτικής πολιτικής πίεσης.
Ομως καμία επαγγελματική ομάδα δεν δικαιούται, δεν μπορεί να καταλύει βίαια το δικαίωμα του συνέρχεσται κανενός κόμματος η φορέα. Έχει δίκιο που το επισημαίνει με κάποιο τρόπο η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τα επεισόδια εστω και καθυστερημένα. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι είναι παντελώς άστοχη ως προς τις αναφορές της σε δημοσιογράφους, σαν οι τελευταίοι να είναι μέρος του προβλήματος δηλαδή της ‘’αντιπαράθεσης κυβέρνησης Σύριζα - αγρότες.
Τέλος επειδή και ''οι κρίνοντες κρίνονται'' εμείς οι δημοσιογράφοι δεν μπορούμε να αποφύγουμε η να μένουμε έξω από το χορό της δημόσιας κριτής των γραφόμενων μας. Ανεξάρτητα εάν αυτό γίνεται δίκαια η άδικα απο τους επικριτές μας.
