Τον θυμάμαι στην Πάτρα, εκλογική του περιφέρεια στις πρώτες μου πολιτικές εκλογές του 1981, ως υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ. Δεινός ρήτορας σε σχέση με τους άλλους συνυποψήφιους του αλλά τους συναγωνιζόταν επάξια στον πολιτικό συντηρητισμό της εποχής τους με απέναντι τους ένα Ριζοσπαστοκοποιημένο ΠΑΣΟΚ που κάλπαζε προς την εξουσία. Ο πολιτικός του λόγος δεν έπαψε να θυμίζει την συντηρητική δεξιά (μακριά όμως από εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα) ακόμη και όταν αναμετρήθηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για την αρχηγία στην ΝΔ.
Η ΔΗΑΝΑ το κόμμα που ίδρυσε στην συνέχεια κινήθηκε με πολιτική αξιοπρέπεια στο οξυμμένο πολιτικά σκηνικό της εποχής με τον ίδιο και το κόμμα του να είναι οι μοναδικοί που διαφωνούν σφόδρα στην επιλογή της τότε κυβέρνησης και όλων των κομμάτων συμπολίτευσης αντιπολίτευσης να δοθούν οι τηλεοπτικές άδειες στους γνωστούς εκδότες της εποχής. Οι τότε εκδότες είναι σκληροί και αμείλικτοι και ο Κωστής Στεφανόπουλος θα πληρώσει ακριβά το όχι του. Έτσι το κόμμα του και ο ίδιος απουσιάζουν όχι μόνο από την τηλεόραση που μόλις έχει γεννηθεί αλλά ακόμη και από τα μονόστηλα των εφημερίδων της εποχής. Στις εκλογές του 1990, η ΔΗΑΝΑ αδυνατεί να εκλέξει ακόμη και τον ίδιο ως ευρωβουλευτή, ενώ τα στελέχη του τρέχουν προς την ΝΔ που έχει σχηματίσει κυβέρνηση με την μια έδρα του βουλευτή Κατσικη που έχει εκλεγεί με τα ψηφοδέλτια ΔΗΑΝΑ. Το κόμμα του λίγο καιρό αργότερα με απόφαση του ιδίου διαλύεται.
Ως πρόεδρος της δημοκρατίας ο Κωστής Στεφανόπουλος κατάφερε κάτι που δεν το έχουμε δει μέχρι στιγμής σε κανένα πρόσωπο που υπηρέτησε στο ύπατο αξίωμα της Ελληνικής δημοκρατίας. Στο πρόσωπο του όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων κομματικών επιλογών, από την δεξιά έως και την αριστερά, έδειξαν να χαίρονται, να καμαρώνουν και να αισθάνονται περήφανοι για τον πρόεδρο τους, έστω και για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας.
Αυτό πού είπε ο συνθέτης Γιώργος Τσαγκάρης σε ντοκιμαντέρ με αφορμή την αποχώρηση του από την προεδρία της Δημοκρατίας, νομίζω συμπυκνώνει την αλήθεια για το πρόσωπο του: «Είναι πολύτιμο αυτό που έδινε ο Στεφανόπουλος γιατί οι Έλληνες είχαν σημείο αναφοράς για το οποία δεν είχαν τίποτα να ντρέπονται δεν είχαν τίποτα να κρύψουν, δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν, δεν είχαν τίποτα να κλείσουν την μύτη τους από την μπόχα. Ίσα Ίσα η αναφορά τους στον πρόεδρο τους γέμιζε περηφάνια αγάπη και εθνική αξιοπρέπεια».
Ο πρόεδρος επισκέφθηκε την Κοζάνη δυο φορές. Την πρώτη φορά λίγες μέρες μετά τον σεισμό του Μαΐου 1995 και περιόδευσε στα σεισμόπληκτα χωριά της περιοχής Κοζάνης και Γρεβενών, μίλησε με τους κατοίκους στις σκηνές και στα ερείπια των σπιτιών τους. Την δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα βρέθηκε εκ νέου στην περιοχή όπου στο Χρώμιο Κοζάνης εγκαινίασε την πρώτη συμβατική κατοικία που κατασκευάστηκε και δόθηκε σε σεισμόπληκτο κάτοικο του χωριού.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος το 1998 επισκέφθηκε το χωριό Κώττας στην Φλώρινα και έκανε τα εγκαίνια του ομώνυμου μουσείου προς τιμήν του Μακεδονομάχου καπετάν Κώττα. Ενώ το 1999 οργάνωσε εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για τα παιδιά όπου μεταξύ αυτών παραβρέθηκαν και τα παιδιά της Ακριτικής Πρέσπας και διάβασαν τα γράμματα τους προς τον πρόεδρο ζητώντας να κατασκευαστεί η γέφυρα στον Αγ. Αχίλλειο.
Επίσης ήταν ο πρόεδρος που επισκέφθηκε κάθε γωνιά της γης και έσφιξε το χέρι του ξενιτεμένου Έλληνα. Δεν θα ξεχάσω την επίσκεψη του στο μακρινό Ουζμπεκιστάν στην Τασκένδη την ομιλία του όλο συγκίνηση στους εναπομείναντες Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες και τους απογόνους τους για τα γεγονότα του παρελθόντος "ενός παρελθόντος που δίχασε τους Έλληνες και την Ελλάδα που δεν φάνηκε τόσο γενναιόδωρη και δίκαιη μαζί τους".
Επίσης θυμάμαι φίλους μου από την Πάτρα να μου λένε για "τον πρόεδρο με το αυτοκίνητο και την συνοδεία του να περιμένουν στο φανάρι να ανάψει το πράσινο για να περάσουν στους δρόμους της Αχαϊκής πρωτεύουσας".
Κωστής Στεφανόπουλος, Απλότητα, ευπρέπεια, ήθος.
