μίζερη συνάμα οδυνηρή οικονομική εξέλιξη. Κοιμόμαστε πάνω στις παλιές δάφνες όταν συνάνθρωποι μας περιμένουν στην ουρά για συσσίτια και η καθημερινότητα τους εξαρτάται  από κοινωνικά επιδόματα; Για τι λυγήσανε τόσα νοικοκυριά στα χρέη; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε τα δάνεια σαν ψωμοτύρι;¨Αν δεν είχαμε σαν πρότυπο ΄΄επιτυχίας΄΄ την ιδιοκατοίκηση και την ιεράρχηση των αναγκών μας με βάση την απόκτηση υλικών και ακριβών αγαθών; Γερασμένες αντιλήψεις που διαχώριζαν τον νοικοκύρη από τον αλήτη ,τον σωστό συντηρητικό από τον τολμηρό και επαναστάτη καθόριζαν την ύπαρξη μας. Ξυπνήσαμε αργά,ι προσπαθούμε να αλλάξουμε αλλά είναι αργά πια. Η Ελλάδα ( Eurostat) κατά την πενταετία 2010-2015, δηλαδή από την έναρξη της οικονομικής κρίσης μέχρι το απόγειό της, το ποσοστό της ιδιοκατοίκησης υποχώρησε από το 77,2% στο 73,9% στο τέλος του 2016.(2004-ήταν 84%) παραμένοντας από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Πόσο μας στοίχησαν η προσωπική επιβάρυνση με υπέρογκα τραπεζικά δάνεια; Πόσο απλωθήκαμε  πέρα από το πάπλωμα μας; Που είναι το ορθό και που κρύβεται το δίκιο;

    Όσο κι ο νους να τυραννιέται/άσπρην ημέρα δε θυμιέται (Κ.Βάρναλης ) ήμαστε τωρινοί  σκλάβοι που ονειρεύονται την ελευθερία τους. Περήφανοι για την ιστορία μας προσγειωμένοι ανώμαλα στην σκληρή πραγματικότητα. Αναλωνόμαστε σε ανούσια προβλήματα κάνοντας λάθος ιεράρχηση αυτών. Βγάζουμε τα μάτια σε όσους διακρίνονται  διεκδικώντας μόνο το δίκιο μας. Θάβουμε όσους μας εναντιώνονται και χάνουμε την ολοκληρωμένη εικόνα της κατρακύλας. Ότι ήμαστε όλοι (προοδευτικοί και φασίστες, ελεύθεροι και σκλάβοι, πλούσιοι και φτωχοί )καλυμμένοι σταθερά  στο πάτο. Στο ίδιο καζάνι που βράζει. Βγάζουμε τα μάτια μας για ασήμαντα πράγματα πατώντας σε πολιτικά πάθη που τρων τα σωθικά μας.  Και ενώ άλλοι λαοί θα κρέμναγαν τα όνειρα τους και βυθίζονται στην κατάθλιψη εμείς γελάμε με το κακό ριζικό μας. Συνεχίζουμε  με αισιοδοξία και σθένος. Φωνάζουμε ήρεμα μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων επειδή έχουμε σταματήσει να βγούμε στους δρόμους για το δίκιο μας. Υπάρχουν μεγάλα ψέματα και  όλοι μας κοροϊδεύουν! Αποδεχόμαστε κυνικά ότι ήμαστε άξιοι της μοίρας μας επειδή όταν κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζουμε διάφορα χρώματα ξεχνώντας τι ακριβώς έχουν πράξει αυτά και πόσο έχουν αλλάξει ,στην διαδρομή τους, την πολιτική τους ρώτα. Γλεντάμε πλέον με ελάχιστα λεφτά και πολλά ανέκδοτα (τζάμπα είναι) βγάζοντας γλώσσα σε κάθε παρλαπίπα που μας ζαλίζει με τις φιλόδοξες  και  ανέφικτες προτάσεις του για την σωτηρία της χώρας μας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι  ΄ η ισχύς εν τη ενώσει δηλαδή μόνο όταν είμαστε ισχυροί  μόνο όταν είμαστε ενωμένοι ικανοί να λύσουν τα αβάσταχτα προβλήματα τους.