Μία έντονη ανησυχία ,μία θύελλα μας πετάει στα βράχια. Μας πλημμυρίζει με φόβους αγωνία και μαύρες σκέψεις. Τι θα απογίνει η χώρα μέσα στην δίνη της πανδημίας; Εμείς πως θα ζήσουμε; Τώρα τι θα κάνουμε; Ποιός θα μας βοηθήσει ή θα καθορίσει την επιβίωση μας; Που θα βρούμε γνώσεις και δυνάμεις να ανταπεξέλθουμε στην καταιγίδα. Θα επιπλεύσουμε ή θα κάνουμε μία βουτιά στο κενό; Θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα; Θα επιβιώσουμε; Θα ανταποκριθούμε στις αναγκαίες αλλαγές και στο χέρι μας είναι να την κάνουμε την κρίση υποφερτή. Από το 2010 πήραμε το μάθημα μας. Εμπεδώσαμε ότι ήμαστε τα κορόιδα της Ευρώπης και πάντα θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα. Που είναι η βοήθεια του κράτους; Οι κρατήσεις που μας έκαναν τόσα χρόνια ,χωρίς να μας ρωτήσουν τώρα μας τα μοστράρουν σαν βοήθεια του κράτους. Σαν προσωπική χάρη. Ακούμε τόσα για δισεκατομμύρια που ΄΄΄μας περιμένουν ΄΄ στην γωνία αλλά δεν βλέπουμε τίποτα.
Η κρίση μετατράπηκε σε μία επίπονη ευκαιρία. Οι κυβερνήσεις ,έρχονται και φεύγουν, μα η αγάπη...δηλαδή η σοφία, η υπομονή, οι αντοχές, το γενάτη ,το φιλότιμο και το πείσμα μένουν. Τα έχουμε στο αίμα μας η τα αποκτήσαμε στο διάβα μας μέσα στις καταιγίδες και τα δύσκολα χρόνια;. Πληθαίνουν τα παραδείγματα και εμείς που ,για έναν παράξενο λόγο πιστεύαμε ότι ήμαστε ανώτεροι, ανεπηρέαστοι και μακριά από τα δύσκολα ,ξυπνήσαμε απότομα. Θα βουλιάξουμε ή θα κολυμπήσουμε στα βαθιά νερά. Ξαφνικά ανακαλύπτουμε αντοχές, δυνάμεις και γνώσεις. Πονέσαμε αλλά βρήκαμε, ένα θησαυρό κρυμμένο μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας. Ενα πολύτιμο ξεχασμένο κουτί, στο πατάρι του σπιτιού μας. Ένα σπάνιο βοήθημα ΄΄ Πως να επιβιώσεις σε μία κρίση ΄΄. Το ξεφυλλίζουμε και ξαναδιαβάζουμε την αξία των βασικών ηθικών αρχών. Πόσο δίκιο είχαν οι γέροι μας!
Σαν άτομο κάνεις τις επιλογές σου ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες σου. Πολεμάς σε δύσβατο μετερίζι. Στα γλέντια έχεις πολλούς γύρω σου αλλά μόνο στην ανάγκη φαίνεται ο πραγματικός φίλος. Στα δύσκολα οι λίγοι και οι καλοί, μένουν δίπλα και βοηθάνε έμπρακτα. Δεν αδιαφορούν και δεν ξεχνάνε τους δεσμούς της ανθρωπιάς και της φιλίας . Ευτυχώς οι πολλοί και οι εφήμεροι αραιώνουν και φεύγουν. Με το πρόσχημα της κρίσης γίνονται Λούης .Τρέχουν να σωθούν από την φτώχεια. Γλύφουν, κολυμπάνε στην βρωμιά, φιλούν κατουρημένες ποδιές χωρίς δισταγμό. Ειρωνεύονται και χλευάζουν αυτούς που τους πτόησε η κρίση. Που ήταν λίγοι .Που δεν τα κατάφεραν. Σε έχουνε γραμμένο .Δεν σε υπερασπίζουν ενώ ξέρουν την ιστορία σου. Την περήφανη και ηθική σου πορεία. Σε ξεχνάνε. Μεθοδικά και συστηματικά μεταλλάσσονται σε μονόφθαλμα καλοπληρωμένα σκλαβάκια .Μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία αναρρίχησης και κέρδους. Αδίσταχτοι που φτάνουν ψηλά και βιώνουν την μοναξιά του κέρδους. Δείχνουν φανερή απαξίωση σε αυτούς που έμειναν πίσω τους. Περήφανοι και αλαζόνες που τα κατάφεραν όμως δυσκολεύονται να εξηγήσουν με ποιανού πλάτες και πώς ξεπέρασαν την κρίση. Εσύ όμως κέρδισες επειδή ξέρεις ποιός είναι ο πραγματικός σου φίλος!
