Βρίσκεσαι μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. Τι θα διαλέξεις : η υγεία ή το πορτοφόλι σου; Ενώ ψηνόμαστε ενημερωνόμαστε για τις υψηλές θερμοκρασίες. Δεν ξεχνάμε τις στατιστικές που αφορούν στο μέλλον μας. Τα νούμερα της πανδημίας αυξάνονται με χιλιάδες νεαρούς χωρίς μάσκες να ξεφαντώνουν σε ξέφρενα πάρτη εντός και εκτός πόλεων. Κυριαρχεί το νόμιμο ή το παράνομο; Τι μετράει εκεί; Να κερδίσουν και να οικονομήσουν μερικοί και να αρρωστήσουν οι ανήξεροι οι πολλοί ;Το κέρδος ή τα μέτρα προφύλαξης; Δεν ξεχνάμε ότι ήμασταν και εμείς νέοι αλλά ...  Ο καύσωνας μας υποχρεώνει να στραγγίζουμε το μυαλό μας για να κλέψουμε λίγη δροσιά .Βιώνουμε μία παρατεταμένη περίοδος με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες που κυριολεκτικά ήταν το κερασάκι στην τούρτα των δυσκολιών της πανδημίας. Η διπλή μάσκα περιορίζει πολύ την αναπνοή μας όταν έξω σκάει ο τζίτζικας. Οι βόλτες, μέσα και έξω από το σπίτι μας, αποκτούν άλλη διάσταση όταν το θερμόμετρο σκαρφαλώνει στα 43.Πως να κινηθείς άνετα όταν υποφέρεις;

   Το εμείς ωχριά όταν το φέρνουμε στο ατομικό επίπεδο. Ήμαστε εγωιστές και καλοπερασάκηδες και γουστάρουμε να περνάμε πάντα καλά. Κοιτάμε τι μας βολεύει και τι μας κάνει να υποφέρουμε λιγότερο και γράφουμε στις σόλες των παπουτσιών μας τους άλλους. Χτίζουμε το γυάλινο πύργο μας και αδιαφορούμε  για τα βάσανα του διπλανού μας. Ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν την δυνατότητα να παρακάμψουν τα δύσκολα και θυσιάζονται για το καλό μας. Αυτά πέρασαν από το μυαλό μου όταν  στην πυρακτωμένη γειτονιά μου άρχισαν έργα του δήμου. Η επιλογή της εβδομάδας έγινε προφανώς πριν από μήνες που δεν υπήρχαν πληροφορίες για υψηλές θερμοκρασίες απαγορευτικές για χειρονακτικές δουλειές. Το ξήλωμα του σκασμένου και γεμάτου τρύπες πεζοδρομίου και η αντικατάσταση με καινούργιο χαλίκι και μία ,γεμάτη λαύρα, άσφαλτο γίνονται με γιγάντια μηχανήματα εξειδικευμένα που  κάνουν πολύ θόρυβο και βγάζουν πολύ σκόνη. Με τέτοια ζέστη είναι αδύνατο να εκτελεστούν κατά την διάρκεια της ημέρας. Έτσι οι προβλεπόμενες δραστηριότητες μετατέθηκαν για μετά τις 8 το βράδυ.

             Το καλοκαίρι μας έγινε φωτιά και λαύρα Ανυπόφορη κατάσταση που  δεν σχετίζεται  με τη  καθημερινότητά μου. Που να  διαμαρτυρηθώ για την τεράστια σκόνη, την φασαρία και κυρίως τον οργασμό εργασιών με φωνές και σφυρίγματα που κράτησαν όλη την νύχτα  μέχρι το πρωί; που να πω τον πόνο μου όταν είναι φανερή η έλλειψη σεβασμού απέναντι στους πολίτες; Ο δήμος προγραμμάτισε και ξεκίνησε έργα οδοποιίας με βάση ότι τον Αύγουστο η Αθήνα αδειάζει ,η κυκλοφορία περιορίζεται και γενικά δεν υπάρχει ο έλεγχος και η αγανάκτηση των πολιτών θα είναι μειωμένη. Με κλειστές πόρτες και παράθυρα πως να δροσιστώ ;Πως με προστατεύει ως πολίτης όταν δεν με σέβονται ; Πως να φτάσω σε ζεν κατάσταση με τόσο θόρυβο ; Αδυνατώ να κατηγορήσω τους εργάτες που ευτυχώς δεν βγήκαν μέσα στον καύσωνα να εργαστούν. Θα κάνω υπομονή και κουράγιο ώσπου θα τελειώσει η εργασία  και ας υποφέρω; Θα το κάνω για το καλό του τόπου;