Να νιώσω ,από κοντά ,την ατμόσφαιρα .Να αντικρίσω τα χαμόγελα των παιδιών. Και φυσικά να μπω στο πνεύμα των Ευχών και  των Δώρων. Να γαληνέψει η καρδιά μου. Να ονειρευτώ ότι όλα τα κακά, που μας έχουνε πλακώσει, τα τελευταία τρία χρόνια, ήρθαν και θα φύγουν μια για πάντα.

   Πήρα την συγκοινωνία μέχρι την Ακαδημίας. Έκανα διπλάσιο χρόνο από το κανονικό. Τα έργα του Μετρό και η συμφόρηση στην Ιπποκράτους μου αύξησαν την αδρεναλίνη αλλά έδειξα χαρακτήρα. Κατέβηκα χαμογελαστή και ανηφόρησα για την Σκουφά. Ήξερα ότι η πλατεία  Κολωνακίου δεν θα με χαροποιούσε πολύ .Ελάχιστοι διαβατές  τολμήσανε το ίδιο, παρότι οι βιτρίνες ήταν στολισμένες γιορτινά. Όταν έφτασα στο ζαχαροπλαστείο  ηρέμησα. Εκεί τίποτα δεν είχε αλλάξει. Θύμιζε Χριστούγεννα! Τα κουτάκια με τα σοκολατάκια περίμεναν υπομονητικά τους πελάτες. Μία μεγάλη ποικιλία ταρτών και παστών τους κρατούσανε συντροφιά.¨ο9λα ήταν υπέροχα και γιορτινά.  

    Κατέβηκα στο κέντρο αλλά σταμάτησα  στην Πανεπιστημίου. Χαμός. Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ ήταν παρατεταγμένα εμποδίζοντας την διέλευση των πεζών. Φωνές, φασαρία, σκόνη και μία αργοπορημένη λαοθάλασσα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα έργα  μπροστά στο Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου όπου βιαστικά οι εργάτες τοποθετούσανε μαρμάρινες πλάκες στο πεζόδρομο. Τι πρωτοτυπία; Τι προχειρότητα! ¨Όλα βρέ κύριε δήμαρχε την τελευταία στιγμή ;Ποιός προγραμμάτισε αυτά τα έργα σε ένα δρόμο που βαρύνεται από μέγιστη κυκλοφορία και συνεχή ροή τουριστών στα στολισμένα καταστήματα; Συνέχισα την βόλτα μου στο Μοναστηράκι. Πλήθος κόσμου σχολίαζε, έτρωγε σουβλάκια και έριχνε τα σκουπίδια του στο δρόμο αφού οι κάδοι ξεχείλιζαν από χαρτιά, πλαστικά μπουκάλια και πάσης φύσεως σκουπίδια. Προφανώς η υπηρεσία της καθαριότητας του δήμου δεν ασχολήθηκε η μάλλον δεν προλάβαινε να αδειάσει τους κάδους αλλά η όψη των σκουπιδιών θύμιζαν δραστηριότητα προηγούμενων γιορτινών δοξασμένων  ημερών.

    Δίπλα στην μεγάλη τζαμαρία  μεγάλου καταστήματος  παιχνιδιών υπήρχαν σκόρπια προσωπικά αντικείμενα ,κυρίως σάκους ύπνου ,των νυχτερινών καταληψιών της πλατείας. Η ασχήμια και η δυσοσμία συμπλήρωναν αρμονικά την εικόνα της εγκατάλειψης και  του μπάχαλου. Η πρώτη σκέψη  με έκανε να νιώσω ντροπή που σπαταλάω τα λεφτά μου σε ασήμαντα πράγματα. Η δεύτερη μου ήταν ότι η φτώχεια εξανάγκασε αυτούς τους συμπολίτες μας να ξενυχτήσουν έξω στην φύση. Η τρίτη ήταν μία ανάμνηση του Παρισιού όπου ο δήμος έχει ναυλώσει  βανάκια που έχουν  ειδικές εγκαταστάσεις πλύσης ρούχων και ντους για τους άστεγους. Ρούχα στεγνά και ζεστά σκεπάσματα .Δίπλα λειτουργούσαν καντίνες με ζεστή σούπα και καφέ για τους κατατρεγμένους της κοινωνίας. Αγανάκτησα όταν θυμήθηκα την  εμμονή για την σπατάλη ,του δικού μας δήμαρχου, για την αγορά σπάνιων και εξωτικών δέντρων που φυτεύτηκαν σε γλάστρες, ξεράθηκαν στις γλάστρες και πεταχτήκαν στα σκουπίδια για να αντικατασταθούν από καινούργια εξωτικά φυτά. Για τι τέτοιες ημέρες η Αθήνα θυμίζει εγκαταλελειμμένη πόλη;  Ίσως να παραδειγματιζόταν από τον  δήμαρχου του  Παρισιού;