Το “άπειρο”  προξενούσε και προξενεί αρκετές δυσκολίες και προβλήματα σε ότι αφορά στον καθορισμό και  στην κατανόησή του. Συνήθως  εννοούμε  κάτι το οποίο αντίκειται στο πεπερασμένο, κάτι χωρίς πέρας, κάτι έξω από το οποίο δεν υπάρχει τίποτα, κάτι το οποίο δεν επιδέχεται περαιτέρω αύξηση και γενικά  άυλο. Το άπειρο συγκινούσε τη ψυχή του ανθρώπου περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ζήτημα. Είναι μια ιδέα που έχει ερεθίσει πολύ γόνιμα τη νόηση για αιώνες. Ιστορικά η έννοια του άπειρου προβλημάτισε τους ανθρώπους από την αρχαιότητα. Είναι μια οντότητα ή κατάσταση την οποία κανείς δεν μπορεί να διαβεί, να εξαντλήσει, να γνωρίσει. Ο φιλόσοφος Αναξίμανδρος (6ο αιώνα π.Χ.) προβάλει ως αρχή των πάντων το άπειρο. Πως ισχυρίζεται «περιέχει τα πάντα και κυβερνά τα πάντα», και  το χαρακτήρισε ''αιώνιο  και αθάνατο'' και  ότι τα πάντα γεννιούνται από  αυτό όταν το άπειρο είναι κάτι που δεν μετριέται; 

Ο Όμηρος αποκαλεί συχνά «άπειρη» τη γη και τη θάλασσα, λόγω της πολύ μεγάλης τους έκτασης. Καμία άλλη έννοια δεν χρήζει οριστικής διασάφησης περισσότερο από αυτήν του απείρου.  Στην καθημερινότητα την χρησιμοποιούμε σχετικά σπάνια.Π.χ. Σκηνές ΄΄απείρου κάλους΄΄ όχι για να αναφερθούμε στην  ομορφιά και  να υπογραμμίσουμε την υψηλή αισθητική απόλαυση που προκαλεί η τελειότητα του ανθρώπινου σώματος ή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά κυρίως ειρωνικά, για μία απαράδεκτη κατάσταση όπου επικρατεί η αναστάτωση ,η απρέπεια  και η φασαρία: Επίσης,όταν αναφερόμαστε σε κάτι σε αέναη και μη φυσιολογική κίνηση  λέμε ότι ''συνεχίζεται επ’ άπειρον'΄

   Ο Γ. Κοντός δηλώνει ότι είδε πολλές φορές το άπειρο και τον πιστεύω. Σαν λογοτέχνης διαθέτει ποιητική άδεια και έχει εξωπραγματικές εικόνες στο μυαλό του. Χειρίζεται διαφορετικά την πραγματικότητα. Ταξιδεύει, με το μυαλό του, σε μέρη μακρινά και αντιλαμβάνεται, με την μεγάλη ευαισθησία που διαθέτει, διαφορετικά τα αληθινά μεγέθη των πραγμάτων. Εγώ ,σαν πεζή και πρακτική γυναίκα δεν είδα ποτέ το άπειρο. Έλλειψη φαντασίας ή καλλιτεχνική τύφλωση; Εγώ διάβασα, για το θέμα, όσο μπόρεσα. Αναλογίστηκα  αυτά που έχω ακούσει και αναρωτήθηκα για την εφαρμογή του άπειρου στην μαθηματική. Ένοιωσα όμως το μεγαλείο του απείρου όταν πήγα στο ασφαλιστικό μου ταμείο και ζήτησα τα αυτονόητα σχετικά με το φάκελο μου. Όταν μπήκα στο αρχείο, όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα, με πλάκωσε το ΄΄μεγαλείο ΄΄ του απείρου χώρου.

     Διαβάζοντας για τις αποχωρήσεις και τις αντίστοιχες προσλήψεις προσωπικού που θα γίνουν, στο Δημόσιο κατάλαβα ότι οι εργαζόμενοι βιώνουν σκηνές απείρου κάλλους. Καλές οι απολύσεις των 1800 επίορκων και καλές οι καταργήσεις –συγχωνεύσεις των οργανικών θέσεων σε πολλές υπηρεσίες με αμφίβολο πραγματικό έργο στην πρακτική. Τι θα γίνει στους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα που βρίσκονται υπό καθεστώς ιδιωτικοποιήσεων  ΤΑΙΠΕΔ (ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΟΠΑΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ);

Οι υπάλληλοι που διαθέτουν σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου των οποίων καταργούνται οι οργανικές θέσεις, θα απολύονται απευθείας; Τι θα γίνει με την νομική ασάφεια σε ότι αφορά με την επιλογή των ατόμων που θα φύγουν; Δεν δικαιούνται να πάνε δικαστικά για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους; Σε υπηρεσίες που διαπιστωμένα υπάρχει έλλειψη προσωπικού(έως και 40%) πως αποφασίζει η κυβέρνηση να απολύσει άλλους 15.000;Οι προσλήψεις των καινούργιων ποιές πολιτικές σκοπιμότητες εξυπηρετούν; Τα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, που επιβάλλονται από την τρόικα ,πόσες παράπλευρες απώλειες θα έχουνε;