της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Όλα καλά αλλά βρωμάν τα πόδια σας ( κοζανίτικο ρητό)
Πολλοί άνθρωποι στρέφουν το δυναμισμό, τη σπουδή, τα ενδιαφέροντά τους στην εφήμερη δόξα. Τρέχουν διαρκώς για αξιώματα, μετάλλια, βραβεύσεις Ακαδημιών και των διεθνών οργανισμών. Επιδιώκουν την μόνιμη προβολή από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως. Ψοφάνε να προβληθούν και να γίνουν αναγνωρίσιμοι μόνο λόγω εικόνας και όχι πράξεων τους.
Πολλοί γιατροί ζουν και πεθαίνουν για τέτοιες στιγμές δόξας. Ίσως σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν συναντιέται τόσο έντονη αγάπη και στοργή για την εφήμερη δόξα. Ξέρεται, αυτή η δόξα των ολίγων λεπτών. Μια δόξα που στηρίζεται μόνο στην εμφάνιση του ''μεγάλου'', του περίφημου, του περιζήτητου, επιστήμονα. Τεράστια η ικανοποίηση που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο τους όταν βλέπουν πλήθος κόσμου να τους περιμένει για να αναζητήσουν την σοφή τους σπουδή πάνω στις ασθένειες. Ο ναρκισσισμός τους αγγίζει το επίπεδο γελοιότητας αλλά δεν το καταλαβαίνουν και όταν τους κάνεις παρατηρήσεις πιστεύουν ότι τους ζηλεύεις. Οι ματιές των συγγενών και ασθενών καρφώνονται στο γεμάτο ελπίδες (για καλές ειδήσεις) πρόσωπο. Οι ηθοποιοί αναζητούν την εφήμερη δόξα το ίδιο και οι πολιτικοί. Την επιδιώκουν σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις τους αλλά δεν έχουν την αμεσότητα του γιατρού. Ο διακαής πόθος τους μένει σε χαμηλά ή υψηλά επίπεδα
Μέχρι εδώ όλα είναι καλά και άγια. Θεμιτές σχέσεις, αξιοζήλευτη αναγνώριση του κοινωνικού έργου και σε δεύτερη μοίρα πέφτει η ματαιοδοξία του γιατρού. Ανθρώπινα τα λάθη. Εκεί που στραβώνει όλη η ιστορία είναι όταν η αναζήτησης της εφήμερης δόξας ξεπερνάει τα φυσιολογικά επίπεδα και καταντά τρόπος ζωής. Όταν η ιατρική και κοινωνική προσφορά του συναδέλφου είναι δυσανάλογα μικρή σε σύγκριση με την απαίτηση για δόξα και στεφάνια. Όταν ο ιατρός απαιτεί την δημόσια αναγνώριση μόνο επειδή κατέχει τον τίτλο του γιατρού χωρίς να υπάρχει και η ανάλογη προσφορά υπηρεσιών. Χωρίς να έχει ιδρώσει, χωρίς να έχει ματώσει πιστεύει ότι έχει την αποκλειστικότητα της δόξας. Είναι ο εκλεκτός του Θεού και κομμένα τα λόγια. Δεν δέχεται αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις. Είναι ο μοναδικός! Οπωσδήποτε όλες οι άλλες κατηγορίες εργαζομένων πέφτουν σε δεύτερη μοίρα μια που δεν σώζουν τον κόσμο.
Όλα καλά γιατρέ μου αλλά βρωμάν τα πόδια σας! Τον απλό κοσμάκη μπορεί να τον θαμπώσεις μία φορά. Θα σου την χαρίσει την δεύτερη φορά που ξεγελάς τις προσδοκίες του. Την τρίτη φορά όμως θα γυρίσει και με την σοφία του λαού θα σου καταλογίσει ευθύνες για αυτά που δεν ταιριάζουν στην εικόνα σου. Δεν είναι ότι τον απογοήτευσες, είναι που ο ίδιος ξύπνησε επιτέλους και κυρίως ότι κατάλαβε την εφήμερη δόξα του γιατρού.
