Δεν μιλούσαν αναμεταξύ τους έχοντας τα μάτια καρφωμένα στα ηλεκτρονικά εργαλεία που κρατούσαν στα χέρια τους( tablet,Ipad,laptop,netbook). Σιωπηλοί (που τέτοια κατάσταση στους έλληνες),βυθισμένοι στις οθόνες των υπολογιστών τους όλοι προσηλωμένοι στον μεγάλο θεό της πληροφορικής .Ίσως ήταν ένα απομονωμένο παράδειγμα τρόπου που οι γιαπωνέζοι ψυχαγωγούνται αλλά μου έκανε πολύ εντύπωση πως μπορούν νέοι άνθρωποι ,να είναι ο ένας κοντά στον άλλον δίχως να επικοινωνούν! Το σόι παρέα ήταν; Στο τσακίρ κέφι πως θα ήταν;

Στα βάθη της Ινδίας βρεθήκαμε μία παρέα ελλήνων. Το ταξίδι ήταν δύσκολο και συναρπαστικό. Δοκιμαστήκαμε σε διάφορα επίπεδα, (σωματική αντοχή, ασθένειες, κλιματολογικές συνθήκες).Όπως πάντα διαφωνήσαμε πολιτικά αλλά αυτό δεν μας δίχασε. Σιγοτραγουδήσαμε τα ίδια αγαπημένα τραγούδια. Συμφωνήσαμε σε ότι αφορά τον αποκλεισμό κάποιον καταστάσεων. Δείξαμε αλληλεγγύη απέναντι σε τραγικές καταστάσεις, νοιώσαμε την ανάγκη να προβληματιστούμε απέναντι στην διαφοροποίηση της πολιτισμικής εικόνας αυτής της τεράστιας χώρας. Μας άγγιξε η εξαθλίωση και η μιζέρια στην οποία είναι βυθισμένος ο λαός της. Αναρωτηθήκαμε για την σκοπιμότητα διατήρησης της φτώχιας και της υπανάπτυξης στις πόλεις και τα χωριά της. Δεν μας άγγιξε η πνευματικότητα αυτού του λαού επειδή σταματήσαμε στην βρωμιά και την εξαθλίωση, στις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και στην μοιρολατρία του. Ναι το μυαλό και η ψυχή είναι μέσα του καθαρό αλλά και λίγη οργάνωση των υπηρεσιών καθαριότητας δεν βλάπτει. Σεβαστήκαμε τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητες (βουδισμός, ισλαμισμός, ινδουισμός) και δεχτήκαμε πολλές απαγορεύσεις στους τόπους λατρείας τους (κάλτσες, παπούτσια, τσιγάρα, κινητά, φωτογραφικές μηχανές). Θαυμάσαμε την ομορφιά της φύσης, των ναών και των παλατιών των μαχαραγιάδων. Ενωμένοι, μοιραστήκαμε προβλήματα, ανταλλάξαμε εμπειρίες και βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον όσο μπορούσαμε. Πάντα ένα ταξίδι κρύβει ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Μπροστά στις δυσκολίες αφήσαμε στην άκρη τις προσωπικές αντιπάθειες μένοντας ενωμένοι. Πέρασα ένα πρόβλημα υγείας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συμπαράσταση, την αλληλεγγύη και κυρίως την ευαισθησία που η ομάδα έδειξε απέναντι μου. Ούτε τυπικές ερωτήσεις και ούτε κακόβουλες ματιές που δυστυχώς συναντάς στα ομαδικά ταξίδια. Σύσσωμοι, τρέξανε, βοήθησαν ενδιαφερθήκανε και κυρίως δείξανε ανωτερότητα απέναντι στην χρονοβόρα διαδικασία και στην την αναγκαστική καθυστέρηση που συνεπάγεται ένα πρόβλημα υγείας. Η παρέα των δέκα, με την ξεναγό μας την Μαρία, έντεκα πέρασε, με άριστα τις εξετάσεις.

Γυρίσαμε στην πατρίδα, ξανά βυθιστήκαμε στα προβλήματα και τις εκκρεμότητες που ποτέ δεν μας εγκατέλειψαν. Αφήσαμε τις αναμνήσεις του ταξιδιού πίσω μας. Τα άσχημα φεύγουν, μένουν τα συγκινητικά και τα γλυκά. Η παρέα των ελλήνων μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω την παρέα των γιαπωνέζων. Εμείς εκδηλώνουμε τα συναισθήματα μας, γελάμε δυνατά και γλεντάμε με φασαρία. Κάνουμε αισθητή την παρουσία μας σε όλους τους χώρους, ήμαστε ζωντανός λαός. Οι γιαπωνέζοι είναι πιο εσωστρεφείς Δεν ξέρω πόση αλληλεγγύη δείξανε ο ένας απέναντι στον άλλον ή αν αυτή η μορφή ατομικής ψυχαγωγίας ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό και δεν χαρακτηρίζει αυτόν τον λαό. Η εικόνα των σιωπηλών νεαρών στην αίθουσα αναμονής του ξενοδοχείο δύσκολα θα φύγει από το μυαλό μου.