Πώς μιλάς με απαξίωση, για άλλους, και ενώ δεν βλέπεις την καράφλα σου; Πως ειρωνεύεσαι τον πόνο του άλλου; Πως μοστράρεις σαν προσωπική επιτυχία το αποτέλεσμα στραγγίσματος πόρων και εξαθλίωσης του λαού; Πολλά τα ερωτηματικά και λίγες οι απαντήσεις. Συγχωρούνται αυτά στο κόσμο του κέρδους και του χρήματος τι γίνεται στο χώρο της Υγείας;

Διάβασα το γράμμα ενός ασθενούς που περιγράφει τα ΄΄ βάσανα ΄΄ του σε ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο. Η πίκρα και η απογοήτευση του όταν ,λόγω ατυχήματος, βρέθηκε σε ένα νοσοκομείο όπου,η ηρωική προσφορά και η φιλότιμη προσπάθεια του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού ΄΄ καπελώνεται ΄΄ από την δημόσια βράβευση του διοικητού για την εξοικονόμηση πόρων. Βραβείο για τι ,με τις περικοπές στα υλικά και στο νοσηλευτικό προσωπικό, στερεί την αξιοπρέπεια στον έλληνα ασθενή. Οι τραγικές ελλείψεις σε υλικά μιας χρήσεως εξαναγκάζει τους συγγενείς να αγοράσουν υλικά από αλλού. Η τραγική κατάντια των ελληνικών νοσοκομείων είναι χειροπιαστή σε όλα τα επίπεδα. Λείπουν αυτονόητα όπως :σύστημα ενδοεπικοινωνίας, λειτουργία των ασανσέρ, οινόπνευμα, οξυζενέ και αντισηπτικά, χαρτοπετσέτες, χαρτί υγείας στις τουαλέτες ,καθαρές κουβέρτες και πλαστικά ποτήρια.

Πρέπει ο εκάστοτε υπουργό Υγείας να αλλάξει, έστω για μια ημέρα, την θέση του με έναν πολίτη αυτής της χώρας. Είναι απαραίτητη δοκιμή για να βιώσει τι σημάνει να είσαι άρρωστος σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Να είναι στο νοσοκομείο χωρίς μέσον, να καθίσει στην σειρά για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Δίχως τον παρατρεχάμενο να μεσολαβήσει για τους προγραμματισμούς και την γρήγορη εξυπηρέτηση του. Να περιμένει 4 ώρες για μία συνταγή ηλεκτρονική επειδή οι γιατροί έχουν ποιο επείγουσες δουλειές ή το σύστημα συνταγογράφησης τους ΄΄διώχνει΄΄ Να αναρωτιέται ποιος έφαγε τις εισφορές του στο ταμείο που έμεινε χωρίς πόρους σε ένα κράτος που ήξερε πολύ καλά πως να του τα ΄΄πάρει΄΄ αλλά όταν ήρθε η στιγμή να επωφεληθεί του ρίχνει στα μούτρα μόνο απαξίωση και μιζέρια. Να ντρέπεται που θέλει να ενεργηθεί (σε ένα θάλαμο με 7 άλλα άτομα) και να μην υπάρχει κάποιος να τον βοηθήσει. Να ζητάει βοήθεια από τους λίγους νοσηλευτές (2 για 24 κλίνες /8ωρο) και να αδυνατούν να του προσφέρουν τα αυτονόητα όπως ένα σεντόνι καθαρό, ένα παυσίπονο ,ένα ποτήρι νερό ή μία συμβουλή. Να χάνει το προγραμματισμένο ραντεβού του με το ακτινολογικό επειδή ο τραυματιοφορέας δεν πρόλαβε ή το ασανσέρ χάλασε και δεν είχε πώς να φτάσει με σπασμένο πόδι. Να αναβάλλεται για δύο φορές ,το χειρουργείο του, επειδή με απόφαση της διοίκησης μειώθηκε το προσωπικό του χειρουργείου. Σε μέρα εφημερίας, προηγούνται μόνο τα βαρεία περιστατικά και τα προγραμματισμένα χάνουν την σειρά τους. Επιμήκυνση χρόνου νοσηλείας παράταση των βασανιστικών στιγμών

Δεν ξέρω αν το γράμμα έφτασε στον διοικητή του νοσοκομείου. Αποτελεί όμως μία αυστηρή και δυναμική μομφή. Μόνο ντροπή θα έπρεπε να νοιώσει και όχι να κοκορεύεται με το παράσημο που του δώσανε αυτοί που τον διόρισαν. Με ποιους θα είναι δηλαδή. Με την Δημόσια Υγεία ή να προωθήσει τους ασθενείς στην ιδιωτική ιατρική; Με τον λύκο (το κέρδος) ή με το πρόβατο (τον λαό); Να αλλάξει προτεραιότητες στο που ,πως και σε τι θα κάνει περικοπές. Άμα θα συνεχίσει με αυτή την λογική σε λίγο δεν θα έχει αντικείμενο εργασίας αφού οι ασθενείς θα προτιμήσουν να πεθαίνουν, με αξιοπρέπεια, στο σπίτι τους και όχι στο νοσοκομείο