Παγωνιά γύρω και οι άνεμοι σηκώνανε τα πάντα .Η παπαρούνα ήταν η μοναδική που είχε ανθήσει ενώ γύρω της τα ξερά φίλα στροβιλίζονταν .Γενικά δεν ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή να ανέβεις στο Φάληρο. Το τεράστιο τεχνητό κανάλι που έχει δημιουργηθεί και τα δέντρα τα οποία ακολουθούν την πορεία του προς την θάλασσα σε μεταφέρουν αλλού καθώς έχεις την αίσθηση ότι είσαι στην εξοχή.
Βρίσκεσαι ξαφνικά έξω από την Αθήνα, κάπου μακριά και όμορφα τριγυρισμένη από την έντονη μυρωδιά των αρωματικών φυτών. Άγγιξα, χάιδεψα και μύρισα και για πολλοστή φορά ένοιωσα περήφανη που ζω σε μία χώρα που έχει τέτοιο φυσικό κάλος. 210.000 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου με δεκάδες μονοπάτια σε φέρνουν σε δίλημμα ποιο να διαλέξεις. Τα βότανα της Μεσογείου σε κατακλύζουν. Ο κάθε θάμνος έχει ταμπελάκι με πληροφορίες για το τι είδος είναι. Συνομιλείς με την λεβάντα και αλλάζεις συνταγές μαγειρικής με το θυμάρι και την ρίγανη. Τόσο οικεία ατμόσφαιρα για κάθε γυναίκα. Στο διπλανό γκαζόν παιδία έκαναν ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το κρύο δεν τους άγγιζε και ο άνεμος δεν τους τρόμαζε. Χάρηκα όταν είδα πόσο ατρόμητοι και θαρραλέοι αντιμετώπιζαν τα πολλά μποφόρ και την χαμηλή θερμοκρασία .Οι λιγότεροι θαρραλέοι είχαν πάει στο Φάρο και παρακολουθούσαν από τα παράθυρα τον αγώνα. Ακολουθήσαμε το ανηφορικό μονοπάτι στο τεράστιο σκεπαστό μπαλκόνι και θαυμάσαμε την υπέροχη θέα όλο το Φαληρικό όρμο κι απ' την άλλη την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό. Εκεί έζησα την δεύτερη ευχάριστη έκπληξη. Άκουσα ένα πιάνο που έπαιζε συνέχεια.Πίστεψα ότι είναι ένα μηχανικό πιάνο με πρόγραμμα. Καταπληκτική ερμηνεία και μεγάλη ποικιλία τραγουδιών. Στο διάλειμμα άκουσα πολλά γέλια. Πλησίασα και είδα μία ομάδα παιδιών που επιλέγανε. Τι θα παίξουν! Με την τόλμη, την ομορφιά της νιότης αλλά κυρίως με την γνώση της μουσικής. Το πιάνο ήταν στην διάθεση του κοινού και τα παιδιά το τιμήσανε με τις ερμηνείες τους. Οι δύο εκπλήξεις εκείνης της ημέρας θα μου μείνουν αξέχαστες.
