που τα κάνει να μην τρώγονται. Οι περισσότεροι έχουμε χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά αυτή την έκφραση για να δείξουμε πως κάτι δεν πρόκειται να γίνει!
Η δεύτερη καραντίνα μας έχει επηρεάσεις πολύ περισσότερα από την πρώτη. Σταδιακά ανακαλύπτουμε ότι η υποχρεωτική απομόνωση μας ωθεί στο να χάνουμε τις κοινωνικές μας επαφές. Από ένα σημείο και μετά αυτοί που εργάζονται σπίτι τους βιώνουν μία ιδιόμορφη απώλειας της αίσθησης του χρόνου. Του προσωπικού, επαγγελματικού, ψυχολογικού και συναισθηματικού τους χρόνου. Η άνεση στην οικιακή ενδυμασία ,οι μικρές διαδρομές κουζίνα γραφείο και αν είσαι τυχερός μπαλκόνι σε συνδυασμό με το ότι πλέον δεν χαιρετάς κανέναν και δεν αλλάζεις πληροφορίες γενικού ενδιαφέροντος σε ΄΄ φυλακίζουν ΄΄ σε μία επιφανειακά ανώδυνη κατάθλιψη. Βυθίζεσαι συστηματικά και μεθοδικά σε ένα επικοινωνιακό σκοτάδι που ολοκληρώνει την αφόρητη σου μοναξιά. Περιορίζεις τις επιλογές σου στο οικογενειακό περιβάλλον. Αφήνεσαι μόνο στις πληροφορίες που σου κατέχουν τα πληρωμένα ΜΜΕ. Σου αλλάξανε τον τρόπο ζωής με το πρόσχημα ότι σε σώζουν και εσύ και δεν αντιδράς. Οι τρόποι επικοινωνίας σου περιορίζονται στα άκρως απαραίτητα και το τηλέφωνο σου δεν χτυπά αφού ο ίδιος επέλεξες την αποφυγή και την απόρριψη .Των άλλων. Ασυναίσθητα χάνεις τον έλεγχο της ζωής σου και το μόνο που σε κρατάει σε εγρήγορση είναι τα επαγγελματικά σου πρέπει και η επιβίωση με το ελάχιστο οικονομικό κόστος. Πρέπει να επιβιώσεις από την υγειονομική κρίση.
Πόσο θα διαρκέσει η απαγόρευση και τι θα μείνει πίσω; Σαν και εσένα είναι πολλοί και όταν απομονώνονται σημαίνει ότι δεν θα ενωθούν και δεν θα διεκδικήσουν. Τα δικαιώματα τους. Η κουλτούρα εξουσίας βασίζεται σε αυτή την υποχρεωτική απομόνωση των πολιτών μιας χώρας που περνάει μία τέτοια φοβερή κρίση. Ο φόβος και η αγωνία για την ζωή σου σε τυφλώνουν και δεν βλέπεις τον πονηρό ,τον άτιμο, τον αριβίστα και τον εκμεταλλευτή. Δεν διακρίνεις το πραγματικό ενδιαφέρον για την δημόσια υγεία από τον διεφθαρμένο και κουτοπόνηρο πολιτικό που σε έχει δεδομένο .Θύμα! Δεν διαβάζεις τα μικρά γράμματα στις τροπολογίες που πέφτουν σαν το χαλάζι στην άδεια ,από τον φόβο του κορωνιού ,Βουλή.
Η κατάσταση είναι δύσκολη και λίγα μπορούν να την αλλάξουν! Το κυβερνητικό αφήγημα κυριαρχεί με διαταγή και προτροπή προς σε σένα είναι να μην κάνεις τίποτα. Λαϊκά να μην ελπίσεις. Δεν θα γίνει αυτό που περιμένεις και που ελπίζεις. Αυτοί που τα έχουν καλώς καμωμένα σε έχουν φυλακίσει σε μία χρεοκοπημένη(από δική σου μόνο υπαιτιότητα) κοινωνία.!Δεν είναι ώρα να ξεσηκωθούν τα πλήθη επειδή πρέπει να σωθεί το έθνος από την πανδημία! Κυριαρχεί η ατομική ευθύνη και το κράτος δεν μπορεί να σε σώσει. Εκεί ,στην μειοψηφία των κυβερνώντων ,κάνουν ένα χοντρό πολιτικό παιχνίδι. Εσύ όμως, μαζί με τους άλλους φυλακισμένους θα σηκώσεις το κεφάλι και θα τους πεις. Μην φας έχει γλαρόσουπα!
