Τυχεράκια! Ζεις ζωή χωρίς νόημα αφιερωμένη μόνο σε σένα που τρέχει γοργά ,χωρίς αγάπη και φίλους. Κρεμασμένος στο εφήμερο και στα άχαρα καθήκοντα του πρέπει σου, την διανύεις μοναχικά και μονόχνοτα. Δίχως μια ψυχή δίπλα σου, να μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα όνειρά σου, καταναλώνεις όλη την ψυχικά και σωματική ενέργεια σου, για να φτιάξεις αυτή την πλαστή εικόνα του πετυχημένου. Κανένας δεν σε δέχεται, κανείς δεν σε αγαπάει τόσο εγωιστής ανάλγητος και ΄΄υπέροχος΄΄ που είσαι! Έλα μην κρύβεσαι! Καμαρώνεις συχνά ,τον εαυτό σου στο καθρέφτη. Φτού σου!
της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Life without love is like a tree without blossom and fruits (Khalil Gibran)
- Είσαι αυτός που τσαλαβουτάς στην πλήξη ενώ ο άλλος, δίπλα σου χαροπαλεύει.
Χωρίς ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο σου. Πετάς καθημερινά τρόφιμα, επιδεικτικά. Σου περισσεύουν επειδή αγοράζεις περισσότερα από περιέργεια και για να σε δουν και όχι επειδή πεινάς. Ξέρεις ότι αυτός που ψάχνει στα σκουπίδια ,να φάει, δεν έχει άλλη επιλογή. Εσύ έχεις ,δεν τα θέλεις και αντί να τα συσκευάσεις, σε αξιοπρεπή πακετάκια τα βάζεις χύμα για να μην μπορούν να αξιοποιηθούν. Αγχώνεσαι και ομολογείς δημόσια το πρόβλημα με τα παραπανήσια κιλά σου παγιδεύεσαι στην αυτάρεσκη αναζήτηση και επιλογή του γυμναστηρίου και ΄΄ζηλεύεις΄΄ τον αδύνατο, δίπλα σου κόσμος, που πεινάει και πλησιάζει απειλητικά το επίπεδο λοιμού. Τοποθετείς τον εαυτό σου στην κατηγορία των ευαίσθητων πολιτών αλλά δεν τολμάς να συμμετάσχεις στα κοινωνικά συσσίτια σε φτωχές συνοικίες Βαριέσαι και δυσανασχετείς με την φτώχεια αλλά δεν αμελείς να αναφερθείς πόσο δύσκολα τα έβγαλες πέρα να ξεμπλέκεις όταν ΄΄ χάθηκες ΄΄ μέσα στην άγνωστη Ομόνοια Ξέρεις πολλά για τους μετανάστες αλλά δέχεσαι τον ξένο μόνο όταν είναι επώνυμος και διάσημος άρα κατάλληλος να εγκατασταθεί στην Ελλάδα και όχι όταν είναι μεροκαματιάρης από το Πακιστάν. Ξένοι όλοι αλλά μαύρος ο ένας και μελαμψός ο άλλος! Δέχεσαι να συνομιλήσεις με ένα πρόσωπο μόνο όταν είναι τβ περσόνα και ας φέσωσε μισή Αθήνα. Παραβλέπεις πολλά μειονεκτήματα όταν ο άλλος πληροί τις προϋποθέσεις να σε διευκολύνει να μπεις σε άλλη κοινωνική κατηγορία. Φτάνει να βγάλεις σέλφι μαζί του και να την αναρτήσεις στα μέσα μαζική δικτύωσης και να μαζέψεις πολλά λάικ!
Κατηγορία Editorial
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.