με το μεθυστικό άρωμα τους, πλαισιώνουν τις μελαγχολικές σκέψεις και η βόλτα στην γειτονιά είναι όμορφη και χαλαρωτική. Περπατάω ανέμελα κάτω από τα δέντρα και ευχαριστώ τους προηγούμενους δημάρχους που φρόντισαν να γίνει σωστά η δεντροφυτεύση δεκάδες χρόνια πριν. Οι τωρινοί έχουν άλλο καημό και μας βασανίζουν τακτικά με το ράβε-ξυλωνε των πεζοδρομίων και των αφανισμό των δέντρων προς χάρη των διαφημιστικών πινακίδων.
Ακούω μία γλυκιά και γνώριμη φωνή. Η Μαρινέλλα ,ανεπανάληπτη σε πολλές ερμηνείες της, αλλά σε αυτό του Άκη Πάνου έγραψε ιστορία .Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω μία κυρία πολλών δεκαετιών ,στην πλάτη της, να περπατάει χαρωπά κρατώντας ένα τρανζιστοράκι στην ανοικτή τσάντα της. Κεφάτη τραγουδάει σιγανά το γνώριμο άσμα. Δεν άντεξα στο πειρασμό και ένωσα την φωνή μου μαζί της. ''Όταν σε κοιτώ στα μάτια/μη τα ρίχνεις χαμηλά/βάζω μέσα στο μυαλό μου/πράγματα τρελά''. Στο ρεφρέν δώσαμε τα ρέστα μας βγάζοντας μία άξια δεύτερη φωνή. Χαμογελάσαμε αμέσως και χειροκροτήσαμε δυνατά. Κανείς δεν μας άκουσε αλλά εμείς ήμασταν ενθουσιασμένες. Η κυρία δεν άντεξε και μου ανέφερε ότι για αυτά το τραγούδι ξόδεψε πολλά λεφτά στα κέντρα αλλά χαλάλι. Το άξιζε!.Μιλήσαμε ακόμα λίγο και μετά χωρίσαμε. Πείρε η καθεμία το δρόμο της. Πίσω στην ρουτίνα και στα πρέπει και στα μη! Στο σπίτι ,στο καθρέφτη θα αναρωτηθώ ποιά είμαι και τι ζητάω από την ζωή. ίσως ζητήσω εξηγήσεις .Από τον εαυτό μου.
Η διάθεση μου βελτιώθηκε αισθητά. Είναι άνοιξη και η φύση γιορτάζει η ψυχή αγαλλιάζει.Οι άνθρωποι ανοίγουν πιο εύκολα τα παραθυρόφυλλα των καρδιών τους και εγώ ενέδωσα στο πειρασμό. Μία ξένη ομόρφαινε μία στιγμή της ζωής μου και εγώ την ευχαρίστησα. Ένωσα την φωνή μου μαζί της. Άνετα, όμορφα και ευχάριστα. Πολλές φορές στην ζωή ένιωσα την ανάγκη και έκανα πράγματα τρελά. Δεν φοβήθηκα να εκτεθώ αλλά δεν προσέβαλα κανέναν αφήνοντας τον στην κακή ματιά του κοινού. Πήρα πάνω μου το ρίσκο και το πήγα τέρμα αφού εκείνη την στιγμή έτσι ένιωσα και δεν έκανα κακό σε κανέναν. Μόνο στον εαυτό μου. Κάποτε ,σε ένα ιατρικό συνέδριο στο Μόναχο, όταν η ορχήστρα έπαιξε το τραγούδι ΄΄ Σε αναζητώ στην Θεσαλονίκη '' η μοναδική που έριξε το ζεμπέκικο και ανταμείφτηκε με πολλά χειροκροτήματα, ήμουν εγώ. Το ποιός είσαι ,ποιά είναι η αξία σου, πότε είσαι σοβαρός και αυστηρός και πότε γλυκός και ανθρώπινος είναι στο χέρι σου. Αυτά ομορφαίνουν την ζωή. Η ζωή θέλει λίγη τρέλα!.
