Δεν έπεφτε καρφίτσα. Παιδιά ,μανάδες και φυσικά οι αρχές του τόπου είχαν δώσει το παρόν τους στην εκδήλωση. Οι περισσότεροι ήταν συγγενείς των χορευτών αλλά ήταν και από άλλους δήμους. Η πολυχρωμία και η γιορτινή ατμόσφαιρα έδιναν μια πολύ ευχάριστη νότα στην προσμονή του κοινού. Αυτός που μου έκλεψε την καρδιά ήταν ένα μικρό αγοράκι ,τσολιάς με τα όλα του, που χοροπηδούσε πετώντας τα ποδαράκια του με τα μικροσκοπικά τσαρούχια δεξιά και αριστερά. Η ανάμειξη των χορευτών, με τις πανέμορφες παραδοσιακές φορεσιάς τους, με τον κόσμο θύμιζε οικογενειακή εκδήλωση. Όλοι ήμασταν από την ίδια οικογένεια. Της μάνας Ελλάς. Με λίγη καθυστέρηση ξεκίνησε η εκδήλωση. Παραδοσιακοί χοροί από δέκα διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας και  Μικρά Ασίας. Η παράδοση μας δίνει δύναμη και αντοχή για να αντέξουμε στις μαύρες ημέρες. Η εκδήλωση ήταν τόσο ελπιδοφόρα επειδή  κάλυπτε πολλές περιοχές αλλά κυρίως λόγω, μεγάλης συμμετοχής των χορευτών.

Ο Λαογραφικός Όμιλος Ηλίδα λειτουργεί τα τελευταία 20 χρόνια στην Ηλιούπολη  και αριθμεί περίπου 200 μέλη που διαχωρίζονται σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Αυτό που ενώνει, τα μέλη και τους δύο δασκάλους τους είναι η αγάπη και ο σεβασμός για την παράδοση του τόπου. Η αυστηρή και λεπτομερή τήρηση των κανόνων και των ιδιαιτεροτήτων του κάθε τόπου σε συνδυασμό με τον απόλυτο σεβασμό στον διαφορετικό ρυθμό και βηματισμό έκανε το ένα χορό καλύτερο από τον άλλο. Πολλά άγνωστα ονόματα όπως συμπεθέρων, χρωματιστά τσουρούπια, μίρκα, διβαρατικός, τριπάτι, κουθρλουριώτικος κλπ..

Ο συρτός στα τρία με τα μικρότερα, ηλικιακά, παιδιά  μας κάνανε όλους να γελάσουμε. Τα ζωηρά ματάκια των παιδιών ήταν καρφωμένα στα μάτια των δασκάλων,  από τον φόβο  να μην κάνουν κανένα λάθος. Εκεί που σκίρτησε η καρδιά μου ήταν  στους χορούς της Δυτικής Θράκης. Ο γρήγορος και ρυθμικός συγκαθιστός και κυρίως ο Γκαγκαβούζικος από το Ελληνοχώρι  έκαναν όλο το αμφιθέατρο να σείεται. Πολύ μεγάλη επιτυχία είχε ο χορός του μηχανικού από την Κάλυμνο. Ο χορευτής 86 ετών παρίστανε τον κουρασμένο και ετοιμόρροπο παππού αλλά δεν μας ξεγέλασε. Αλαφροπάτητος σηκωνόταν ξανά για να δώσει ρυθμό στην ομάδα. Καταχειροκροτήθηκε από όλο το κοινό και φεύγοντας ευχήθηκε να ξανάρθει και του χρόνου.

Ήταν μεσοβδόμαδα και γενικά αποφεύγω να κουράζομαι πολύ πριν από ημέρα εφημερίας. Πάντα πιστεύω ότι ο ιατρός οφείλει να προσφέρει το καλύτερο, σωματικά και ψυχικά, εαυτό του  στους ασθενείς που έρχονται στο νοσοκομείο σε ημέρα εφημερίας. Δεν φτάνει που τραυματίζονται για τι να πέσουν σε κουρασμένο και εκνευρισμένο γιατρό; Η παράσταση τελείωσε στις 12 το βράδυ αλλά είχε εξελιχτεί τόσο καλά που δεν έκλαψα ούτε την ταλαιπωρία και ούτε την κούραση. Αξίζει επιβράβευση η προσπάθεια τους ενάντια στην κατρακύλα και την μαυρίλα των ημερών. Τους αξίζει  το χειροκρότημα μας!