στο μεσαίωνα σαν αρωματοφόρος νήσος. Κατ΄ άλλη εκδοχή το όνομα προήλθε από το "Πέτσα" (Πετσιώτες) που φέρεται ως αρβανίτικος γλωσσικός αναγραμματισμός του αρχαίου ονόματος Πιτυούσα. Δεν είναι μόνο ότι είναι πεντακάθαρο και καταπράσινο αλλά εκπέμπει μία αρχοντιά και μία αξιοπρέπεια που την συναντάς σε λίγα νησιά. Δεν είναι μόνο ότι είναι νοικοκυρεμένο αλλά και οι άνθρωποι του είναι ευγενικοί και πραγματικοί επαγγελματίες. Στο νησί φτάνεις με το ταξί 20 ευρώ η με το καραβάκι 1,50 ευρώ σε 10-15 λεπτά. Τις Σπέτσες απαρτίζουν τρεις ακόμη νησίδες: η Σπετσοπούλα, ο Άγιος Ιωάννης και το Μικρό Μπούρμπουλο Η παραγωγή του είναι ελιές, λάδι, δημητριακά, σταφύλια, αμύγδαλα, σύκα και λίγα κτηνοτροφικά προϊόντα. Το κλίμα είναι δροσερό και υγιεινό και προσφέρεται ως τόπος παραθερισμού. Τέλη Οκτωβρίου και οι παραλίες του ήταν γεμάτες κόσμο με πολλούς θαρραλέους να βουτάμε στα κρύα συνάμα καθαρά νερά

Πήγαμε να δούμε το μουσείο της Λασκαρίνας αλλά δεν μας βολευε η ώρα της ξενάγησης και κάναμε την βόλτα μας στα πολλά και γραφικά σοκάκια του νησιού. Είδαμε πολλά αρχοντικά πολύ καλά διατηρημένα θαυμάσαμε κυρίως του εθνικού ευεργέτη Σωτήριου Ανάργυρου ,καμαρώσαμε την παραλία και ρίξαμε και μια βουτιά στα καταγάλανα νερά. Ενώ το είχαμε πάρει απόφαση ότι θα ήμαστε λιτοί και θα χάσουμε κιλά δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό μιας ψαρόσουπας..Ο ταβερνιάρης μας καθησύχασε σε ότι αφορά στα ψάρια που είχε βάλει, όλα ήταν σπετσιώτικα και φρέσκα. Ενώ θα μπορούσε να δεχτεί την παραγγελία μας για σαλάτες και συνοδευτικές λιχουδιές πριν την σούπα για το παγωμένο ντόπιο τσιπουράκι μας συμβούλεψε να μην ανοιχτούμε πολύ επειδή η σούπα ήταν αρκετή .Τον κοιτάξαμε απορημένοι επειδή συνήθως οι μαγαζάτορες δεν ενδιαφέρονται να χορτάσει ο πελάτης αλλά να καταναλώσει. Ακολουθήσαμε την συμβουλή και πράγματι είχε δίκιο. Η ψαρόσουπα ήταν νόστιμη και πλούσια Το ψάρι περίσσεψε και ταΐσαμε και μια έγκυο γάτα που είχε στρογγυλοκαθίσει στα πόδια μας. Προφανώς κάτι ήξερε για το μαγαζί και για αυτό μας είχε πλησιάσει.

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η ωραία ατμόσφαιρα που συνάντησα τόσο στα σοκάκια αλλά και στις ακτές του, με τον κόσμο να μιλάει ευγενικά, χαλαρά και ήρεμα και τα παιδάκια να παίζουν στους πολλούς ειδικά διαμορφωμένους χώρους για αυτά. Δεν θα ξεχάσω τον παππού με το μηχανάκι που στην καρότσα του είχε ένα ξύλινο μεγάλο τελάρο χρωματιστό με πολλά λουλούδια και το ευτυχισμένο εγγόνι να κάθεται σαν πριγκιπόπουλο σε αυτό το άτυπο θρόνο .Επίσης δεν μπορώ να μην σχολιάσω θετικά ότι είναι ένα νησί όπου θυμούνται ότι υπάρχουν και άτομα με κινητικά προβλήματα, με ράμπες σε καφετέριες και εστιατόρια.