Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δευτέρα, 09 Σεπτεμβρίου 2013 09:21

Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία

Γράφτηκε από την

της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Στην τεράστια Ινδική Ένωση των 1,3 εκατομμυρίων κατοίκων, υπάρχει η πολιτεία του Ρατζαστάν, η δεύτερη σε έκταση στην χώρα. Ξεχωρίζει με πολλούς τρόπους. Η ιστορία της είναι γεμάτη με ξακουστά ονόματα, ιστορίες αγάπης και προδοσίας,

δοξασμένες οικογένειες αλλά και κατάρες που πιάσανε. Πολλά ακούσαμε για τους μαχαραγιάδες και λίγα ξέρουμε για την πραγματική τους εικόνα. Μία γυναίκα που αδικήθηκε από τον μαχαραγιά Maharaja Jai Singh καταράστηκε την οικογένεια του να μην έχει διαδόχους στο θρόνο.!3 παιδιά γεννήθηκαν αλλά κανένα του δεν έζησε για να κυβερνήσει και η λύση που βρέθηκε ήταν της υιοθεσίας. Η εικόνα των 13 μικρών, σε λευκό μάρμαρο, τεφροδόχων της βασιλικής οικογένειας του Jaipur μέσα στο αρχιτεκτονικό αριστούργημα  της νεκρόπολης Gaitor στους πρόποδες του βουνού Nahargarh σε πείθει για την δύναμη της κατάρας. Τα λεφτά και η χλιδή δεν φέρνουν πάντα τη ευτυχία. Πλούσιοι και δυνατοί εξουσιαστές οι μαχαραγιάδες αλλά αδύναμοι να γυρίσουν την τύχη υπέρ τους.     

Επιβλητικά κάστρα, αμέτρητα παλάτια μέσα στην χλιδή, κοντά στα μισογκρεμισμένα πλινθόκτιστα σπίτια με μία διάχυτη φτώχια και μία περήφανη μιζέρια να κυκλοφορεί στους δρόμους της. Η γη  της Ρατζαστάν είναι ξερή (έρημος Ταρ εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων με το Πακιστάν )και αφιλόξενη  αλλά  και εύφορη και γόνιμη. Παράλληλα είναι γεμάτη πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες. Μόνο εδώ θα βρεις το πραγματικό Aquamarine.  Οι γυναίκες  της Ρατζαστάν φοράνε χρωματιστές μαντίλες  που είναι ξέχωρα από το παραδοσιακό σαρί τους (μία τεράστια μαντίλα που ξεκινά από την μέση και τελικά καλύπτει και το κεφάλι. σαν να λέμε δύο στο ένα κομμάτι ύφασμα). Στους γεμάτους σκόνη και βρωμιές  δρόμους της κυκλοφορούν δεκάδες αγελάδες που μπλοκάρουν συστηματικά τους δρόμους χωρίς να ακούσουν κραυγή ή να τολμήσει να τις αγγίξει κάποιος. Επίσης  οι καμήλες και οι ελέφαντες τονίζουν την εξωτική εικόνα του τόπου Το  Jaipur με 3,5 εκατομμύρια κατοίκους, είναι μία πόλη στο Ρατζαστάν, στην  χώρα των αντιθέσεων. Η τωρινή εικόνα της ροζ πόλης (στην ουσία κεραμιδή) σου θυμίζει τα παλιά μεγαλεία με τα επιβλητικά σπίτια με έντονη την σφραγίδα της βρετανικής αυτοκρατορίας (Ladies club 1928).

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ξένοι στην Ινδία είναι η αμφίβολη ποιότητα του νερού, έστω και εμφιαλωμένου και η ελλειμματική υγιεινή κάποιων χώρων όπως οι τουαλέτες. Δεν είναι ότι πληρώνεις, όπου και να πάς αλλά το ότι οι περισσότερες δεν έχουνε ούτε πόρτες και ούτε νερό. Στα  όμορφα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου  Gaitor  αναζήτησα επίμονα μια τουαλέτα. Ο στρατιώτης που φύλαγε τον αρχαιολογικό χώρο μου έδειξε που  είναι. Διαπίστωσα, μετά που ενεργήθηκα, ότι δεν έχει νερό, Όταν επέμεινα, όχι για να πλύνω τα χέρια μου αλλά για να καθαρίσω την λεκάνη μου έδειξε ένα κουβά σκουριασμένο και μια μεγάλη πλαστική δεξαμενή νερού. Τον ρώτησα ποιος είναι πιο κατάλληλος να κάνει την δουλειά (να καθαρίσει τον χώρο από τις ακαθαρσίες μου) μου χαμογέλασε και δεν έκανε τίποτα. Είχα δύο λύσεις. Η μία να το παίξω ανίδεη και αδιάφορη και να φύγω. Η δεύτερη λύση ήταν να αναλάβω τις ευθύνες μου. Επέλεξα την δεύτερη. Γέμισα τον κουβά και έριξα το νερό. Έφυγα γεμάτη νεύρα για τα κόλπα της Ινδίας  ενώ ο στρατιώτης δεν ενοχλήθηκε καθόλου από τα σχόλια μου.

Στην επιστροφή, από το Gaitor ανέβηκε στο βαν μας ένας μαθητευόμενος μάγος. Ένα όμορφο και θλιμμένο αγοράκι 6 χρονών που ήθελε να μας δείξει να μαγικά του για να κερδίσει τίμια το ψωμί του. Το είπε και το έκανε. Τα κόλπα του ήταν πετυχημένα, εξαφάνισε πέτρες και νομίσματα και τα έβγαλε από το αυτί μας. Τον χειροκροτήσαμε όλοι και ον γεμίσαμε λεφτά..Πάντα όταν βλέπω ένα παιδί μόνο του γυρίζω να δω που είναι οι γονείς του.Στην περίπτωση αυτή δεν υπήρχε λόγος να το κάνω. Προφανώς το αγοράκι ήταν ο μοναδικός που δούλευε, στην οικογένεια. Κάνουν κόλπα ζόρικα στην Ινδία αλλά δεν μπορώ να μην θαυμάσω αυτό το παλικαράκι.

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 09 Σεπτεμβρίου 2013 09:32
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

       Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και  απέκτησε μία πλούσια μόρφωση  (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια  αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.  

Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος.  Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).

   Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή.  Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Το όνειρο Η μαύρη γάτα »