του Ιουδαϊσμού και των προτεσταντών για την μοναδικότητα του Θεού. Εντυπωσιάστηκα πρώτα από την σειρά, δεύτερο από το ότι οι πρώτες δύο τοποθετήσεις και αναλύσεις έγιναν, στο κανάλι με τους καλεσμένους να παρουσιάσουν τα βιβλία τους σχετικά με αυτή την θεματολογία, και τελικά από το ότι η τελευταία ανάλυση έγινε μέσα στην εκκλησία ,μέσα στον κόσμο. Η παγκοσμιοποίηση δεν σχετίζεται μόνο με τις μετακινήσεις ανθρώπων αλλά και με την ελεύθερη θρησκευτική έκφραση αυτών των πληθυσμών .Το μήνυμα που πήρα, εγώ που δεν είμαι θρησκευόμενο άτομο αλλά σέβομαι πάρα πολύ τις θρησκευτικές αναζητήσεις των ανθρώπων, ήταν ότι οι πρώτες δύο σχετίζονται με τους ξένους που ήρθαν και μείνανε στην Γαλλία (οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 1/10 του πληθυσμού της Γαλλίας).Το συμπέρασμα ήταν, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια της περαστικής, ότι στέλνουν εξίσου ένα μήνυμα στους αλλόθρησκους ότι χριστιανοί είναι εδώ και θα μείνουν και ότι αποτελούν μία σταθερή θρησκευτική αξία. Θυμήθηκα τις αντιδράσεις για την ανέγερση του τζαμιού στην Αθήνα και κατάλαβα ότι σε πάρα πολλά χρόνια ίσως η ελληνική τηλεόραση θα τολμούσε να ασχοληθεί με τόσο εξεζητημένο θρησκευτικό θέμα.
Η επιλογή της εκκλησίας όπου θα πήγαινα ήταν πολύ εύκολη αφού ο καθεδρικός ναός του Σεν Ντενίς δεν είναι μόνο ένα πανέμορφο χώρο προσευχής αλλά και η νεκρόπολη των ηγεμόνων της Γαλλίας. Η βασιλική είναι η πρώτη που χτίσθηκε στην Γαλλία (1136) βρίσκεται κοντά σε ένα ολοκαίνουργο Στάδιο (1988) αλλά και σε μια 100% φτωχή εργατική συνοικία.' Ήταν μία αντίθεση που ήθελα να γνωρίσω από κοντά. Η μόνιμη λαϊκή στην στάση του μετρό αλλά και ο κόσμος, μέσα στο ναό, με τα καροτσάκια ήταν η καλύτερη απόδειξη της θρησκευτικής ευλάβειας των κατοίκων της περιοχής. Κυριαρχούσε το μελαμψό χρώμα της Αφρικής. Ο μάρτυρας ήταν ένας χριστιανός που μοίραζε αγάπη και βοήθεια (Ντενί =δίνω), προσηλύτιζε κόσμο και ίδρυε εκκλησίες κάτι που προφανώς δεν άρεσε στους Ρωμαίους που διέταξαν την σύλληψη και τον βασανισμό του (τον έριξαν στον λάκκο με τα λιοντάρια). Ο Ντενίς αρνήθηκε να αλλάξει θρησκεία και έτσι οδηγήθηκε στον Λόφο των Μαρτύρων (Μονμάρτρη) όπου ένας στρατιώτης απέδειξε υπερβάλλον ζήλο και τον αποκεφάλισε ενώ ακόμα περπατούσε προς το μέρος που θα τον εκτελούσαν δημόσια. Ο μύθος λέει ότι ο πρώτος άγιος της Γαλλίας μάζεψε το κεφάλι του και περπάτησε μέχρι το χωριό που σήμερα υπάρχει ο καθεδρικός ναός με το όνομα του (αρκετά χιλιόμετρα).
Ο πανέμορφος καθεδρικός ναός με τα τεράστια βιτρό και τους πολλούς μεγάλους τρούλους έχει υποστεί πολλές ζημιές κατά την πάροδο του χρόνου διατηρώντας την μοναδικότητά του και εξασκώντας μία απίστευτη γοητεία στους επισκέπτες του. Επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της γοτθικής τέχνης στην Ευρώπη. Στα μεταγενέστερα χρόνια, κατασκευάστηκε το τεράστιο τριπλό εγκάρσιο κλίτος για να στεγάσει τους βασιλικούς τάφους. Πολλοί βασιλικοί τάφοι βεβηλώθηκαν και καταστράφηκαν, αλλά τα πιο σημαντικά ταφικά μνημεία, φιλοτεχνημένα από διάσημους γλύπτες, διασώθηκαν. Η εκκλησία αποτελεί το μαυσωλείο των Γάλλων βασιλέων. Εδώ έχουν ενταφιαστεί από τον 6ο και μετά αιώνα όλοι οι ηγεμόνες της Γαλλίας, με εξαίρεση τρεις βασιλείς: τον Φίλιππο Α΄ (απεβ. 1108, Σαιν-Μπενουά-συρ-Λουάρ), τον Λουδοβίκο Ζ΄ (απεβ. 1180, Κιστερκιανό αβαείο του Μπαρμπέ) και τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ (απεβ. 1483, Εκκλησία Νοτρ-Νταμ, Κλερύ-Σαιντ-Αντρέ). Πλήθος κόσμο βρίσκονταν μέσα στο ναό. Δύο μικρά κορίτσια ρωτούσανε και ο παπάς απαντούσε με πολλά διαλείμματα καλυμμένα με τις φωνές των πιστών Η αγγελική φωνή της ψάλτριας και η έντονη συμμετοχή των πιστών στην κυριακάτικη προσευχή κάνανε αξέχαστη την επίσκεψη μου..