Στα πλαίσια της χημειοθεραπείας μιας φίλης μου ήρθα αντιμέτωπη με έναν συγκεκριμένο και πολύ καλά οργανωμένο χώρο. Εκεί στην Σταυρουπόλεως. Στο Ογκολογικό Κέντρο, το παράρτημα του Λαϊκού Νοσοκομείου.

Εφτά η ώρα το πρωί τα νούμερα μοιράζονται. Η σειρά είναι σεβαστή από όλους. Στο τέταρτο όροφο οι θέσεις έχουν ήδη καλυφθεί. Μερικοί σε κρεβάτια, άλλοι σε καρέκλες στις 5 αίθουσες. Αν κάποιος έχει αφήσει καποιο βιβλιάριο ή ένα προσωπικο αντικείμενο πάνω στην καρέκλα κανείς δεν θα το αγγίξει.Όλοι ξερουν ότι εδώ δεν είναι χώρος για λάθος επίσκεψη.Εδώ 'έρχονται μόνο οι καρκινοπαθείς και κανείς δεν έχει το δικαιωμα να τους πειραξει ή να τους αδικήσει. Οχτώ η ώρα, και μετά από τις τυπικές διαδικασίες(ασφάλειες, βιβλιάρια και έλεγχος της θεραπείας) οι ασθενείς απλώνουν τα χέρια τους για να τοποθετηθούν οι φλεβοκαθετηρες. Να γίνει λήψη των απαραίτητων εξετάσεων και να αρχίσουν να πέφτουν τα κυταροστατικά. Τοξικά για τον καρκίνο αλλά και τοξικά για το δέρμα αν γίνει κάποιο λάθος και η έγχυση πέφτει έξω από την φλέβα.

Οι νοσηλεύτριες είναι πολύ έμπειρες και σπάνια συμβαίνει αυτή η επιπλοκή. Κυριαρχεί μια απόλυτη σιωπή. Όταν μία κυρία ξεχάστηκε στο κινητό της για να εξιστορήσει τις αγορές που έκανε στην λαϊκή δεν χρειάστηκε να της πει κάποιος κάτι. Οι ματιές ήταν υπεραρκετές για να συμμαζευτεί και να πάει στο κάτω όροφο. Κοντά σε κάθε καρκινοπαθή υπάρχει τουλάχιστον ένας συγγενείς ή φίλος. Όλοι τους περιμένουν υπομονητικά έξω στα καθίσματα ή στο διάδρομο. Μερικοί κουβαλάν βιβλία. Άλλοι καφέδες και νερό. Όρθιοι ή καθιστοί με κοινό παρανομαστή την ανησυχία για το πώς θα τα πάει σήμερα ο άνθρωπος τους. Όλοι συμμορφώνονται στις υποδείξεις των νοσηλευτριών. Ξέρουν ότι ο εκνευρισμός και η φασαρία είναι κακά συστατικά όταν ο άνθρωπος σου υποφέρει. Ανάλογα με το θεραπευτικό σχήμα μερικοί τελειώνουν γρήγορα ή αργά αφήνοντας τις θέσεις τους στους επόμενους.

Σήμερα είδα, από κοντά, τι σημαίνει να πολεμάς για την ζωή σου. Τι σημαίνει να κάνεις ιώβεια υπομονή. Να μην απελπίζεσαι. Να αφήνεσαι στα έμπειρα χέρια του νοσηλευτικού προσωπικού και να κρέμεσαι από τα λόγια και τις συμβουλές του γιατρού. Να ρωτάς τους διπλανούς σου για το πώς βρήκαν το φως το αληθινό. Να μην ρωτάς για τι μερικοί απουσιάζουν ή δεν έρχονται πια για την θεραπεία τους. Να γεμίζεις τις μπαταρίες σου με μικρές ποσότητες θετικής ενέργειας. Να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι, ότι όλα θα πάνε καλά. Ταλαιπωρείσαι αλλά αξίζει. Το κάνεις για το καλό σου. Αφού τόσος κόσμος σώζεται δεν μπορεί και εσύ θα έχεις αυξημένες πιθανότητες . Να ζήσεις.