ακέραια στην οθόνη και εύκολα μπαίνεις στο πνεύμα. Της νοσταλγίας. Του ονείρου. Των προδομένων προσδοκιών .Μιας γενιάς που από την αφετηρία της ήταν καταδικασμένη στην αδράνεια. Στην αποδοχή. Των κακών και των καλλών. Καμία προτροπή για αντίσταση. Το πελέκι της Αστυνομίας κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων. Οι επιλογές; Θα σκύψεις κεφάλι; Θα το σηκώσεις για να υποστείς τις συνέπειες των πράξεων σου; Αυτό το μήνυμα μεταφέρεται με πολύ χιούμορ και λίγη πίκρα ξέροντας ότι τα νιάτα τολμάνε. Όσο και να σε δασκαλεύουν οι δικοί σου εσύ θα τολμήσεις να χαράξεις την πορεία σου.
Ο μικρός που ζει μέσα στα όνειρα και τις φαντασιώσεις φτάνει στην φάση που επιθυμεί να τις πραγματοποιήσει. Εκεί αρχίζει και παίρνει τα μαθήματα του. Ο Έρωτας. Μεγάλη απόσταση ανάμεσα στους όρκους αγάπης και την πεζή και άχαρη προδοσία. Η πολιτική. Πως εξαργυρώνονται κάποια ιδανικά. Η τέχνη. Προσγειώνεται ανώμαλα όταν την δημιουργία την κάνεις πράξη. Απογοητεύεται αλλά δεν τα βάζει κάτω. Πάντα σε μία μάχη υπάρχουν απώλειες. Μικρές. Μια γυναίκα. Μεγάλες .Μια ιδεολογία.
Η ταινία ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις και προσδοκίες. Οι ηθοποιοί, τα σκηνικά και οι εσωτερικές λήψεις χτίζουν το πλαίσιο στο οποίο ξετυλίγεται η υπόθεση της ταινίας. Διάχυτα τα συναισθήματα όσων έχουν βιώσει αυτή την περίοδο. Οι εικόνες που διασώθηκαν από εκείνη την περίοδο μας, μας συγκινούν βαθύτατα. Όλων οι σκέψεις γυρίζουν στα άμοιρα τα νιάτα μας. Στις προδοσίες και τις ανακαλύψεις. Στις επαναστάσεις που έχουμε κάνει η έστω έχουμε ονειρευτεί. Πολύ καλώς ο παραλληλισμός του θέματος σε μία φωτογραφία με την χρήση ευρύ γονιού η τηλεφακού. Πότε κάποιος είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα με άλλο μάτι(άλλο φακό);
Πάντα κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος και εδώ το καλό κρασί ΄΄ άρπαξε΄΄ και έγινε ξύδι. Ο σκηνοθέτης πραγματοποίησε μία υπόσχεση που είχε δώσει στον εαυτό του. Η ατολμία (δεν θίγει παρά στο ελάχιστα το πολιτικό πλαίσιο),οι επαναληπτικές εικόνες με τα σύμβολα των στόχων ενός αγώνα (που τελικά δεν δόθηκε ποτέ) και οι συχνές επιστροφές στις φαντασιώσεις χαλάνε, κατά την δική μου άποψη, την τελική γεύση της ταινίας. Το ανάλαφρο σενάριο προσφέρει πολύ νοσταλγία και φεύγοντας όλοι διατηρούμε ένα χαμόγελο στα χείλη μας. Όμορφα τα νιάτα που περνούν και πίσω δεν γυρνούν !
