Πάντα το βλέπουμε με καλύτερο μάτι ίσως επειδή το συνδυάζουμε με διακοπές και ευχάριστες στιγμές. Όλο το χρόνο ονειρευόμαστε τις διακοπές και προσδοκούμε πολλά. Χαλαρώνουμε και εκ του πονηρού δεν σκεφτόμαστε τα δύσκολα και τα κακά που θα μας έρθουν. Θέλουμε να εξαντλήσουμε όλο τον Αύγουστο μόνο με καλές και θετικές σκέψεις ξέροντας ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι γεμάτος γεγονότα, μάχες και διεκδικήσεις. Θυμόμαστε τα περασμένα καλοκαίρια, της νιότης μας. Τότε που η μόνη μας ανησυχία ήταν με ποιους θα κάνουμε διακοπές και πόσο θα χαρούμε την θάλασσα και το βουνό της χώρας μας. Τότε που οι γονείς μας μπορούσανε να προγραμματίσουν το μέλλον τους και το δικό μας. Τότε που δεν ήμασταν πλούσιοι αλλά ούτε και φτωχοί και είχαμε μια αξιοπρέπεια και μια επιφανειακή εθνική περηφάνια. Οι γέροι μας  ήταν σεβαστοί και εξασφαλισμένοι.

Οι αναμνήσεις μας σε ότι αφορά στην κοινωνική και πολιτική μας υπόσταση σχετίζονται με στιγμές δόξας, εθνικής περηφάνιας αλλά και με στιγμές  έντασης και έκρηξης. Τα λόγια του  Ρήγα Φεραίου: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή/παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» σφράγισαν τις μνήμες  όλων των ελλήνων  Τίποτα δεν μας δωρίστηκε. Η Ελευθερία έχει τρεις χειροπιαστές όψεις: Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας. Τα δικαιώματα μας, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά μας απαιτήσανε πολύχρονους αγώνες, στερήσεις, ποτάμια από αίμα και ιδρώτα. Η αξίωση ελευθερίας, είναι, ουσιαστικά, η αξίωση μιας κοινωνίας να απολαύσει την ανθρωπολογική ετερότητά της όπως κτίστηκε μέσα στον χρόνο. Αμέτρητες οι λίστες των ηρώων μας. Δύσκολα  φτάσαμε ως εδώ και το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην  τους αφήσουμε  να βυθιστούν στην λήθη

Οι σκέψεις και οι πράξεις μπορούν να μας επηρεάσουν αλλά τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις  μας καθορίζουν λέει η Μ. Μέρμηγκα και κάτι ξέρει. Το παρόν και το μέλλον ενός λαού δεν έχουν αντοχή στο χρόνο  αν δεν βασιστούν στο παρελθόν του. Πάνω στις θυσίες  ανώνυμων και επώνυμων ηρώων  χτίστηκε η ιστορία μας. Η όμορφη Ελλάδα μας μπορεί να έχει γέμισε από ευχαριστημένους τουρίστες, άδειασε όμως από ευτυχισμένους εργαζόμενους. Η μη βιωσιμότητα του χρέους είναι οφθαλμοφανής και για τον πιο καλοπροαίρετο άτομο. Η δημοσιονομική πολιτική ,που εφαρμόζεται με ξένες συνταγές, είναι μία λαιμητόμο για τον ελληνικό λαό. Κούφιες λέξεις όπως διαθεσιμότητα και  κινητικότητα (δίχως μεγάλη αξία) απέκτησαν τρομακτικές διαστάσεις για χιλιάδες εργαζόμενους. Ο Σεπτέμβρης προμηνύεται καυτός από όλες τις απόψεις. Η χώρα θα βουλιάξει από τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες και τίποτα δεν  είναι όπως πέρσι η πρόπερσι. Όλοι μας ήμαστε  χειρότερα και τα νεύρα μας είναι τσιτωμένα. Η έλλειψη προοπτικής, για μας και για τα παιδιά μας, είναι μία τραγική πραγματικότητα .Δεν αποτελεί πλέον είδηση ότι το μόνο που μας απομένει είναι να βγούμε στους δρόμους. Μόνο έτσι θα σεβαστούμε τις αναμνήσεις μας  και θα σταθούμε αντάξιοι των ηρώων μας και των θυσιών τους.