Η πνευματική διάσταση αυτής της τεράστιες χώρας σε έχει αγγίξει και δεν σου μένει παρά να ζήσεις από κοντά την πεζή και σκληρή πραγματικότητά της. Ξέρεις ,από την αρχή, ότι είσαι μπροστά σε ένα δύσκολο εγχείρημα και όμως τολμάς.
Μετά από 6 ημέρες στην Ινδία, αλλάζοντας πόλεις και χωριά αναπόφευκτα αρχίζεις και κάνεις τις συγκρίσεις με την χώρα προέλευσης σου. Ποιά είναι τα καλά και ποια είναι τα κακά. Ποιά είναι τα σωστά και ποια τα απαράδεκτα. Τι έχουν αυτοί και τι έχουμε εμείς. Τι αξίζει να πάρεις μαζί σου μετά από αυτό το ταξίδι.
Η Ινδία είναι μία τεράστια χωματερή. Ακούγεται ακραίο αλλά είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν πουθενά κάδοι σκουπιδιών. Ποιές δόξες κρύβονται μέσα στις τεράστιες ντάνες σκουπιδιών που συναντάς σε κάθε γωνία του δρόμου; Ο ισχυρισμός τους ότι μέσα στην καρδιά και την ψυχή τους είναι καθαροί δεν ισχύει. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι βλέπεις σκουπίδια και αποφάγια τα οποία τα τρώνε οι νωχελικές αγελάδες τους. Τα ιερά αυτά ζώα τρέφονται με σκουπίδια πώς να πιεις το γάλα τους; Τι να τα κάνω τα μεγαλεία τους και τα παλάτια όταν οι τωρινοί ινδοί ζούνε σε τέτοια μιζέρια και βρωμιά; Ωραία η θρησκεία και οι υποχρεώσεις καθαρισμού πριν από την προσευχή όταν αυτό γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον που βρίθει μικροβίων. Κάποτε ένας βασιλιάς του Ρατζαστάν όταν καλέστηκε από την βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας για το Γιουβιλέο της αυτοκράτειρας κουβάλησε μαζί του δύο τεράστια ασημένια κιούπια (4 τόνους νερό το κάθε ένα)με το νερό του Γάγγη για να το έχει μαζί του. Είμαι περίεργη αν κάποιος άλλος μεγάλος άνδρας του τόπου θα το τολμούσε σήμερα.
Η πρώτη από τις τέσσερις ευγενείς αλήθειες του Βούδα ήταν ότι η ύπαρξη είναι δυστυχία. Η δεύτερη είναι ότι η δυστυχία προκαλείται από την επιθυμία και τον εγωισμό. Στην Ινδία το αντιλαμβάνεσαι αμέσως και σου κάνει εντύπωση πόσο χαμογελαστά αντιμετωπίζουν την φτώχια τους.
Ο Μαχάτμα Γκάντι έλεγε ότι ένα από τα εφτά πράγματα που δεν πρέπει να έχεις είναι γνώση χωρίς χαρακτήρα. Είδαμε ένα δημοτικό σχολείο σε ένα απόμακρο χωριό. Τριάντα χαμογελαστά παιδάκια ,καθιστά σε ένα τεράστιο χαλί παρακολουθούσαν τα μαθήματα. 'Ήταν οι τυχεροί .Σε όλους τους δρόμους συναντάς παιδάκια που ζητιανεύουν, 60% του πληθισμού της Ινδίας είναι αναλφάβητοι.
Αυτές τις ημέρες εκδικάστηκε η υπόθεση του θανάτου των δύο νεαρών που βιάστηκαν ομαδικός στην Nirbhaya.Ο άνδρας είχε πεθάνει αμέσως και η κοπέλα 4 ημέρες μετά, στο νοσοκομείο. Η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι ο τύπος των βλαβών, άσκηση σωματική βίας (βιασμός κατ εξακολούθηση, παραφύση σεξουαλική επαφή προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πρόκληση θανατηφόρων βλαβών χωρίς να έχουν σχέση με την σεξουαλική επαφή, εξαφάνιση αποδεικτικών στοιχείων) αποτελούν εν ψυχρό δολοφονία των δύο νεαρών. Οι τέσσερεις βιαστές αντιμετωπίζουν την ποινή θανάτου. Ενεά μήνες μετά η δικαιοσύνη έδωσε μία δίκαιη απόφαση. Στην Ελλάδα πρέπει να περάσουν χρόνια για να αποφανθεί!
Στην Άγκρα συνάντησα μία γνώριμη εικόνα. Ταυτόχρονα με εμάς είχε έρθει στο ξενοδοχείο ο νομάρχης της περιοχής. Δεκάδες στρατιώτες στην αυλή με δεκάδες παρατρεχάμενους γύρω του. Οι κάμερες στραμμένες πάνω του αλλά το πέρασμα έγινε τροχάδην για τον φόβο της επαφής με τον πεινασμένο λαό. Θυμήθηκα κάτι λεβέντες που πλέον δεν τολμούν να πάνε ούτε για καφέ στο Κολωνάκι μην φάνε κάνα γιαούρτι στα μούτρα τους.
