Δίπλα στα αραδιασμένα στην σειρά, σπίτια με τα κόκκινα φανάρια της οδού Κολωνού βρίσκεται ένα αποκούμπι για τις πληγωμένες ψυχές που σίγουρα προσφέρει μια ελπίδα για τους ταλαιπωρημένους, από την οικονομική κρίση, έλληνες. Η αίθουσα ήταν φίσκα και σαφώς αυτό δεν είχε σχέση με το φθηνό εισιτήριο (15 ευρώ) αλλά με τα ονόματα και την καλή φήμη των συντελεστών. Θανάσης Αλευράς, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Αγλαΐα Παπά και Αντώνης Μυριαγκός.

Η παράσταση ξεκίνησε γρήγορα και η αίθουσα κατακλίστηκε από αριθμούς, εξισώσεις και κέρδη. Έκδηλη η αγωνία και ο επαγγελματισμός του ηθοποιού για να καλύψει το ακαταλαβίστικο των κερδών, των ποσοστών και των δεικτών ΄΄επιτυχίας΄΄ στον κόσμο του χρήματος. Σε ένα κόσμο που όλα κοστολογούνται παίρνει σειρά η ηθοποιός που προσφέρει ότι έχει και δεν έχει για να εξασφαλίσει την επιβίωση της..Πουλάω είναι η μόνιμη λέξη και δίπλα αραδιάζονται σώμα, όργανα, αισθήματα και αναμνήσεις. Όλα πουλιούνται για να κερδίσουν οι τράπεζες και τα μεγάλα κεφάλαια και πουθενά σε αυτή την σειρά δεν μπαίνει ο λαός που βασανίζεται από τα χρέη και την κρίση. Αναγνωρίζεις τα στοιχεία της Ευρώπης γενικά και ειδικά της Ελλάδας. Νοιώθεις συμμέτοχος στην δυστυχία και την απόγνωση του ανθρώπου που τον έχουνε πουλήσει αμέτρητες φορές με το πρόσχημα ότι τον σώζουν. Που τον έχουνε πλακώσει οι αριθμοί και έχει χάσει την ελευθερία και την ζωή του..

Έφυγα από την παράσταση με μία έντονη δυσφορία για αυτά που έζησα για 50 λεπτά. Πάντα οι πολλοί αριθμοί με προβληματίζουν, ποτέ δεν κατάλαβα για τι πρέπει να συσχετιστούν με την ζωή και την ευτυχία μου! Αρνούμαι κατηγορηματικά να τους δώσω μεγαλύτερη αξία από όσο τους αναλογεί. Ίσως για αυτό τον λόγο μέσα μου δεν ένοιωσα την ικανοποίηση που συνήθως συνοδεύει μια καλή παράσταση. Η παράσταση ήταν καλά στρωμένη με λιτό σκηνικό, εύστοχο φωτισμό και πολύ καλές ερμηνείες και όμως ...Ένοιωσα κούραση για τον βομβαρδισμό με αριθμούς και κέρδη(έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνω), απογοητευμένη από την αδιέξοδο στην οποία βυθίστηκε η Ελλάδα(η απελπισία του ηθοποιού που αναρριχείται όπως αναρριχούνται οι δείκτες του χρηματιστηρίου )χωρίς να φτάσει στην ευτυχία. Διάχυτη ήταν η αγωνία των συναλλαγών του χρηματιστηρίου μέσα στον άλογο κόσμο των αριθμών και των εξισώσεων. Ο έρωτας χρήμα δεν κοιτά; Που ,σε αυτό τον κυκεώνα των κερδών, μπαίνει η αγάπη; Πώς κοστολογούνται οι μνήμες και τα όνειρα; Πως θα σε σώσει ο έρωτας; Μετά που πουλάς τα πάντα τι θα κρατήσεις και τι θα μείνει για σένα;