της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Μόνο οι ανόητοι πιστεύουν στο πεπρωμένο. Μόνο οι ηλίθιοι εναποθέτουν την ζωή τους στα χέρια άλλων.(Λ. Πέρσον- Ελεύθερη πτώση σαν σε όνειρο)

Είναι ένας μικρός και ασήμαντος άνθρωπος. Έχει επίγνωση της ανώδυνης και άοσμης ύπαρξης του. Ξέρει ότι το πέρασμα του ,στον μάταιο τούτο κόσμο, θα περάσει εντελώς απαρατήρητη και το έχει αποδεχτεί. Δεν είναι ηλίθιος ,συνειδητά δεν τρέφει φιλοδοξίες. Δεν έχει όνειρα ,θέλει απλώς να ζήσει ήσυχα και ήρεμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ξέρει ότι το σκυμμένο κεφάλι δεν προκαλεί.

Ενώ έχει δεχτεί την ασημαντότητα του έχει αποδεχτεί και την μικρή του αδυναμία. Είναι το αποθεμένο του. Στην παιδική του ηλικία επειδή δεν είχαν πολλά λεφτά οι γονείς του φορούσε μόνιμα παπούτσια των τριών αδερφών του. Φορεμένα και σκισμένα. Άθλια και κακάσχημα. Ποτέ καινούργια. Ποτέ κομψά. Το κρυφό μυστικό του είναι ότι του αρέσουν τα καλά παπούτσια. Πάντα όταν κοιτάζει τους συνανθρώπους του καρφώνει την ματιά του στα υποδήματα τους. Πιστεύει ότι ο κάθε άνθρωπος ταιριάζει σε ένα στυλ παπουτσιών και ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μερικοί κυκλοφορούν με καθαρά και περιποιημένα παπούτσια ενώ άλλοι τα έχουν βρώμικα σκονισμένα και τρύπια.

Η επιλογή τους σχετίζεται με την στάση ζωής του καθενός και εκφράζουν μία ψυχολογία. Τα παπούτσια του είναι η σφραγίδα ποιότητάς του. Τα αγαπάει και τα κυνηγάει άσχετα αν του αδειάζουν το πορτοφόλι. Ξέρει τα υπέρ και τα κατά της κάθε επώνυμης μάρκας ,τιμές και προσφορές. Στην περίοδο των εκπτώσεων περιμένει ,πως και πώς, να πέσουν οι τιμές για να τσιμπήσει ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια. Όλα τα λεφτά του πάνε εκεί.

Τελευταία υποφέρει πολύ. Η οικονομική κρίση τα έκανε όλα χάλια. Η ζωή έχει χάσει το νόημα της. Ο μισθός του μειώθηκε πάρα πολύ ενώ οι ανάγκες του αυξήθηκαν τόσο πολύ. Περάσανε δύο χρόνια και η συλλογή του έμεινε στα ίδια επίπεδα. Γλυκοκοιτάζει τις βιτρίνες, ονειρεύεται καινούργια παπούτσια αλλά αντικρίζει μόνο τα καλογυαλισμένα και καλά διατηρημένα παλιά του παπούτσια. Η ζωή του άλλαξε τόσο πολύ που έχει καταντήσει μίζερος και παράξενος. Ζηλεύει τους πάντες και σχολιάζει πικρόχολα τους νέους συναδέλφους που αλλάζουν συχνά τα παπούτσια τους. Σήμερα η ψυχολογία του ήταν χάλια όταν κατέβηκε στην Αθήνα.

Σκυθρωπός έριξε μια ματιά στις βιτρίνες του Κολωνακίου και μετά απογοητευμένος έφτασε στην Ομόνοια όπου ανακατώθηκε με το πλήθος για να ξεχαστεί. Κοντά στις κυλιόμενες σκάλες του ηλεκτρικού αντίκρισε ένα ζητιάνο. Χωρίς πόδια ,στην αναπηρική του καρέκλα παρακαλούσε τους περαστικούς να του δώσουν κάτι για να φάει. Στο ένα χέρι είχε το πλαστικό ποτήρι για τα κέρματα και στο άλλο το μισοσβησμένο τσιγάρο. Μόλις τον είδε κατάλαβε πόσο ηλίθιος είναι. Ένοιωσε ότι ξύπνησε από ένα βαθύ ύπνο. Κατάλαβε πόσο τυχερός είναι. Τι να τα κάνεις τα παπούτσια αν δεν έχεις πόδια;