Αυτή αδύνατη και με ένα μπλουτζίν σκισμένο με τεράστιες τρύπες που άφηναν εκτεθειμένη, στο κρύο, την λευκή της σάρκα. Χλωμή με πανέμορφο πρόσωπο και τεράστια γαλανά μάτια. Κρύωνε λίγο αλλά δεν το εκδήλωνε πολύ. Με χεράκια κόκκινα και φορτωμένη με σακούλες. Αυτός, καυκάσιος και αρρενωπός, καλοντυμένος και κομψός, την κρατούσε από το χεράκι στοργικά. Γεμάτος ικανοποίηση και αυταρέσκεια περπατούσε περήφανα και δυναμικά. Αυτή τον κοιτούσε στα μάτια και έφεγγε το πρόσωπο της. Από αγάπη.
Για μια στιγμή τους ζήλεψα. Ένοιωσα την χημεία. Αισθάνθηκα το μέλι να κυλάει στα χείλη τους. Τι έρωτας και αυτός! Πρωί, πρωί και τόσο αγαπημένοι. Τι άλλο να θέλει μια γυναίκα από την ζωή της από το να περπατά με τον αγαπημένο της; Άφοβα και ήρεμα στους δρόμους της Αθήνας. Χάρηκα για το ζευγάρι και συνέχισα σκεπτική το περίπατό μου. Σε δέκα μέτρα το ζευγάρι χώρισε. Αυτή προπορεύτηκε και ο κύριος έκατσε να καπνίσει ένα τσιγάρο. Στην γωνία του δρόμου με τα μάτια καρφωμένα στην γυναίκα. Αυτή επιτάχυνε τα βήματα της. Φαντάστηκα ότι θα πήγαινε τα ψώνια στο σπίτι τους. Έκανα λάθος. Βιαστική μπούκαρε σε ένα από τα σπιτάκια της Φυλής. Από αυτά με τα φαναράκια αναμμένα όλο το 24ωρο.Γνωστη ταυτότητα και καμιά αμφιβολία για το τί γίνεται μέσα. Πάντα πίστευα ότι κάποια πράγματα γίνονται μόνο την νύχτα. Προφανώς και έκανα λάθος. Στην πόρτα εμφανίστηκε ένας άνδρας που μόλις έφευγε χαρούμενος που τελείωσε λαμπρά την δουλειά του. Σίγουρα ικανοποιημένος με τις επιδόσεις των κυρίων. Εκεί μέσα.
Από περιέργεια σταμάτησα λίγο και περίμενα γύρω στο δεκάλεπτο να δω τι θα γίνει. Μήπως έκανα λάθος και η γυναίκα απλώς εκτελούσε χρέη δούλας και είχε φέρει τα ψώνια. Μια ματιά στον κύριο με έπεισε ότι ήξερε πολύ καλά τι γίνεται πίσω από την λουλουδάτη κουρτίνα της εισόδου. Δεν βιάζονταν και ούτε ήταν νευρικός. Μάλλον περίμενε την παρέα του για να πάνε για καφέ. Η γυναίκα του, η αγάπη του θα έμενε για να συμπληρώσει το ωράριο. Και να βγάλει το μεροκάματο. Ωραίες οι αγάπες αλλά μερικοί πεινάνε και έχουν και έξοδα! Άξια και δουλευταρού η γυναίκα!
Αναρωτιέμαι πόσο ήσυχα βιώνει ένα ζευγάρι μια τέτοια επαγγελματική εξέλιξη. Είχε η γυναίκα μια άλλη επιλογή; Πώς ενέδωσε στην αγάπη του κυρίου και πόσο άνετα υπέκυψε στις αναγκαστικές θυσίες στο βωμό του έρωτα; Πόσο τυφλή είναι η αγάπη; Για ένα πράγμα δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Μπορεί να την εκμεταλλεύεται αλλά συνάμα την ΄΄σέβεται΄΄ και αύριο, 8 του Μάρτη, ο κύριος θα της φέρει ένα λουλούδι και θα της ευχηθεί ολόψυχα χρόνια πολλά.
