τους επιτρέποντες επιβάτες. Κάποιοι ,με το πρόσχημα ότι είχαν έρθει από το αεροδρόμιο πήραν, με το έτσι θέλω, τις θέσεις στο σαλόνι. Απλώσανε το σώμα τους πάνω σε περισσότερες θέσεις και δεν αντιδράσανε στις εκλύσεις του προσωπικού για τήρηση των κανόνων. Στο κάτω ,κάτω της γραφής όλοι είχαμε πληρώσει το ίδιο τίμημα αλλά ...αρκετοί ξένοι και ντόπιοι τουρίστες βολοδέρνανε ώρες στους διαδρόμους του πλοίου. Άλλοι ,κατεβάσανε μούτρα και ελάχιστοι ξαπλώσανε ,κάτω στο πάτωμα, μπροστά στις τουαλέτες και οπουδήποτε αλλού προκειμένου να κλέψουν λίγες ώρες ύπνου. Το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών αδυνατούσε να επιβάλει την τάξη .Το απέναντι μπαρ έκανε χρυσές δουλειές με τα καφεδάκια και τα τοστ που πουλούσε.(καπουτσίνο 4,70,αρτοσυσκευασμα 2,70).Τα παιδιά ευχαριστήθηκαν πράγματι την διαδρομή αφού βασανίζανε συστηματικά και επαναλαμβανόμενα τους γονείς τους για μάμ, κακά και άτα.
Η Τήνος, με τους 10.000 κατοίκους της, δέχεται μόνιμα, την επίσκεψη θρησκευόμενων ατόμων. Αυτών που μόλις αποβιβάζονται, από το πλοίο, τραβάνε το δρόμο της εξιλέωσης. Γονατιστοί ,πάνω στο κόκκινο διάδρομο ανεβαίνουν προς την εκκλησία της Παναγιάς της Τήνου. Πλήθος, κυρίως ελλήνων πιστών, τους ακολουθεί ,περπατώντας και κρατώντας εικόνες οι άλλα θρησκευτικά αντικείμενα. 'Ήρθαν να προσευχηθούν με την κρυφή ελπίδα και προσδοκία ότι κάποιος ,εκεί ψηλά θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους. Πρόβλημα υγείας; Πρόβλημα οικογενειακό; Πρόβλημα επιβεβαίωσης της πίστης τους; Ίσως και πρόβλημα οικονομικό μία που η κρίση έχει αφήσει και εδώ τα σημάδια της. Αισθητή η μείωση των επισκεπτών και ο τζίρος των καταστημάτων (τουριστικών και εστίασης) έχει μειωθεί κατά 30%..
Μετά από ένα νοστιμότατο και με μεγάλη ποικιλία μεσημεριανό τραβήξαμε για το κατάλυμα μας. Το σπίτι δεσπόζει στην βουνοπλαγιά και αποτελεί κόσμημα ,για την περιοχή. Τέλειος συνδυασμός λευκού μαρμάρου, πέτρας και κεραμιδιού με όμορφους και δροσερούς χώρους για τον κουρασμένο ,από την αφόρητη ζέστη, τουρίστα. Το απόλυτο λευκό πάνω στο σκούρο της γης προσδίδει μία απίστευτη ομορφιά .Ξαπλώσαμε για λίγο και μετά βουίξαμε στην πεντακάθαρη και σμαραγδένια θάλασσα. Του Αγίου Σώστη. Ξεχαστήκαμε μέσα στο ζεστό και ανάλαφρο νερό της και μας μάγεψαν τα βράχια, η αμμουδιά και η επιβλητική εικόνα της κοντινής Μυκόνου .
Το φεγγάρι το χλομό ήταν σκαρφαλωμένο στον ουρανό και μας προσκαλούσε για ονειροπόληση.Στρώσαμε στην βεράντα το τραπεζάκι μας με τις λιχουδιές μας. Και μετά ήρθαν τα κουνούπια. Μιλιούνια. Είχαν μυριστεί φρέσκο και νόστιμε αθηναϊκή σάρκα και ορμήσανε. Τζάμπα καμάρωνα το ειδικό βραχιόλι που με είχε σώσε στο Αμαζόνιο. Μπήκανε στην φόρα τα παλιά κλασσικά μέτρα. Το φιδάκι πήρε την πρέπουσα θέση πίσω από τα καθίσματα μας και εμείς συνεχίσαμε απτόητες την βραδεία μας. Πανσέληνος με όλα τα ωραία και τα συναρπαστικά μιας νησιώτικής απαραμυλης ομορφιάς. Τύφλα να έχουν οι Βουλιαγμένες και οι Βάρκιζες της Αττικής. Μαγευτική βραδιά, με το σαντορινιό κρασάκι μας, τα τηνιακά βλίτα και την ναξιώτικη γραβιέρα μας. Λόγω έλλειψης κανονική ψωμιού γεύτηκα για πρώτοι φορά στην ζωή μου την αρτοκλασίας την οποία το βρήκα γλυκό αλλά και πολύ νόστιμο.