Ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι αλλάζει η ιεράρχηση των πράξεων σου. Εξαφανίζεται το ΄΄ δεν μπορώ τώρα ΄΄ και η συμπύκνωση των δραστηριοτήτων σου το Σάββατο και την Κυριακή. Όταν εργάζεσαι προσπαθείς να τα χωρέσεις όλα στο στενό ωράριο και έχει ο Θεός. Επίσης ανακαλύπτεις ότι μερικές ταινίες που παίζουν μόνο μετά τα μεσάνυχτα είναι πολύ καλές και αξίζουν. Χαλαρώνεις και δεν ξυπνάς κακόκεφη και αγανακτισμένη που πρέπει να πάς και να προσφέρεις το καλύτερο ΄΄είναι ΄΄ σου στο κοινό.
Φυσικά για να τελειώσεις με τα χαρτιά και τις διαδικασίες ΄΄ αποχωρισμού'' σου από το μάταιο κόσμο της γραφειοκρατίας τραβιέσαι με την γραφειοκρατία, ώρες αναμονής και οπωσδήποτε με τα λάθη των υπαλλήλων. Εσύ δεν ξέρεις, εσύ ρωτάς και πράττεις ανάλογα με τις οδηγίες που σου δίνουνε. 'Ένα λάθος χαρτί σημαίνει πολλά νεύρα και σίγουρη παρουσία σου στην ουρά του γραφείου που επισκέφτηκες εχτές και προχτές. Άντε που αλλάζει η σειρά των χαρτιών προτεραιότητας και αλλάζουν και οι υπάλληλοι. Η δικαιολογία ότι αλλάξανε οι νόμοι και ότι κάθε ημέρα το υπουργείο περιορίζει κάποια πράγματα και ζητάει καινούργια πράγματα δεν κατεβάζουν καθόλου την πίεση που κάνεις όταν μαθαίνεις τα νέα. Σε συνδυασμό με τα ήδη υπάρχουσα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζεις, εδώ και χρόνια, αναρωτιέσαι μήπως το σύστημα το κάνει σκόπιμα με την κρυφή ελπίδα να κερδίσει κάποια λεφτά. Μήπως θέλει να σε ξεκάνει πριν από την ώρα σου; Οι μόνοι που δεν ανησυχούν καθόλου για τα γεράματα τους είναι οι βουλευτές μας ( 1.975,96 ευρώ/μήνα) και ας κλαίγονται για τις περικοπές τους (60%).
Αυτό που κανένας συνταξιούχος γιατρός δεν περιγράφει είναι η στιγμή που ανοίγεις το κουτί όπου έχεις βγάλει τις επιστολές και τις ευχαριστήριες κάρτες των ασθενών σου. Εκεί νοιώθεις ότι όσα χρόνια και να έχουν περάσει ,από τότε που οι ασθενείς σου σε ανεβάσανε και σε θεωρήσανε σωτήρας τους, εσύ πάλι θα συγκινηθείς και δεν θα τα πετάξεις. Πόσες περιπτώσεις ασθενών οι πέρασαν μέσα από τα χέρια σου; Θα θυμηθείς μερικούς, θα προσπαθήσεις και δεν θα τα καταφέρεις να φέρεις μπροστά στα μάτια σου φυσιογνωμίες και καταστάσεις και φυσικά θα δακρύσεις. Δεν είναι μόνο θέμα ικανοποίησης όσο είναι η νοσταλγία των χρόνων που δόθηκες ψυχή και σώμα στον αγώνα ενάντια στην αρρώστια και τον θάνατο. Δεν είναι μόνο η ευγνωμοσύνη που νοιώθεις απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που σε πίστεψαν και δεν σε αμφισβήτησαν. Είναι το ότι μέσα από αυτή την διαδικασία της θεραπείας έγινες καλύτερος γιατρός και άνθρωπος.
